*YAĞMURDA UNUTULAN ŞARKI

Önce bir yağmur bir yağmur iki gözüm.

Önce ıpıslak iki kuş!
Sonra yıkılmış evrenler geçti vitrinlerden,

Sonra insanlar iki gözüm!

İnsanlar,

Kahrolmuş!...

Islak senaryolar üstüne ta iç boşluktan,

Boyut boyut yalnızlıklar ağıyordu...

Öksüz anılar üstüne iki gözüm!

Kırık ikindiler üstüne,

Kuşkulu bir yağmur yağıyordu...

İkişer üçer yitiriyordum seni kavşaklarda,

Yollar ayak bileklerime dolanıyordu hep,

Taş taş çöküyordu en kutsal yapılar...

Yüzler karanlıktı iki gözüm!

Düşünceler dar,

Bir geçit bulamıyordum sana,

Ellerim yordamlarını yitirmişti üstelik,

Hep yabancıydı çaldığım kapılar!...

Oysaki, son çağrımdı bu ta can köşemden!

Oysa yürek yürek son yeşermemdi,

Çağ çağ, kanat kanat, sevgi, ışık, nur...

Ah sonra o yağmur iki gözüm!

Ah sonra o,

Yağmur!...

Şimdi,

En kırık vaktidir uzak inbatların...

Öykümüzün en yaralı yerinden,

Damlar yüreğime ılık bir sızı!

Sonra birden duyar gibi olurum,

Hoyrat yağmurlar altında,

Martı çığlıklarına karışıp giden

Çocuksu şarkımızı…

Bekir Sıtkı ERDOĞAN

Paylaş