*GİZLİCE SEVGİLİM

''Rüyalar bile geceleri bekler

Gizlice görünmek için

Yüreğimdesin, saklısında içimin

Gizlice sevgilim

Kimse bilmesin üzgünlüğümü

Taşırım ölümüm gibi bu duyguyu

En gizli kuytularında ömrümün

Bir yer var gizlice sevgilimin uyuduğu

Gizlice sevgilim, yaşam kadar acı

Canımı tutuşturan özlem gibi

Özlüyorum derin yokoluşta

Gizlice sevgilimi.''

Ataol BEHRAMOĞLU

*YOLCU

I

Gün ağarmadan yola çık

sislenmeden bütün dağ taş

Dönüp dönüp bakma artık

bir ozan gibi ayrılığa düş

Dehşetli bir acıdır belki

uçurum, orman ve rüzgar

ve ağzında kuş tüyleri

taşıyarak geçen bulutlar

Neyi bırakmışsan geride

bir kül yığınıdır şimdiden

ömrün gibi savrulup gider işte

Ama ıslığını unutma sakın

bir türküdür yine de

yolcuya en çok yakışan

II

Dağın eteklerine vardığında

şöyle bir dur ve soluklan

sonra meşeliklerin orada

sırtüstü uzan gün batarken

Dinle bir an ormanı ve suyu

başlayacaktır az sonra

doğanın yabanıl konçertosu

hışırtılar içinde kalacak ova

Kayıp giderken bulutlar

usulca sokulacak yüreğinin

gizli geçitlerine bir rüzgar

Buğulu türküler duyacaksın

ve aşk çılgınlıklar bekleyecektir

yolları uçurumla kesilenlerden

III

Dizginlerinden boşanmış bir at

gibi soluk soluğayken doğa

soluğun yetiyorsa yaylanıp tut

yelesini ve katıl rüzgara

Unutma ki yalnız değilsin

yüreklendiriyor seni aşk

ve birdenbire boşanan

bu çılgın sağanak

Aşk ile sağanak

hep aynı kokuyu taşıyacak

hangi kentte bir koklasan

Yolculuklar özetleyecek ömrünü

Gülüşü ve hüznü sürükleyen büyü

elinde bir gül olacak sevdiğinin

Ahmet TELLİ

*ÇOCUKLARIM

1980 Gülnar Ovacık Ortaokulu Öğrencilerimle

Yoklama defterinden öğrenmedim sizi,

benim haylaz çocuklarım!

Sınıfın en devamsızını

bir sinema dönüşü tanıdım,

koltuğunda satılmamış gazeteler…

Dumanlı bir salonda

kendime göre karşılarken akşamı,

naneşekeri uzattı en tembeliniz…

Götürmek istedi küfesinde

elimdeki ıspanak demetini

en dalgını sınıfın!

İsterken adam olmanızı

çoğunuz semtine uğramaz oldu okulun

palto, ayakkabı yüzünden.

Kiminiz limon satar Balıkpazarı’nda

kiminiz Tahtakale’de çaycılık eder;

biz inceleye duralım aç tavuk hesabı,

tereyağındaki vitamini

ve kalorisini taze yumurtanın!

Karşılıklı neler öğrenmedik sınıfta,

çevresini ölçtük dünyanın,

hesapladık yıldızların uzaklığını,

Orta Asya’dan konuştuk

laf kıtlığında.

Neler düşünmedik beraberce

burnumuzun dibindekini görmeden

bulutlara mı karışmadık!

“Hazan rüzgârı”nda dökülmüş

“hasta yapraklar”a mı üzülmedik!

Serçelere mi acımadık, kış günlerinde

kendimizi unutarak!

(1943)

Rıfat ILGAZ

PAYLAŞ

*GEÇEN BİR YAZA GAZEL

Yaz geçti, hüzünler kaldı

Dudaklarda öpüşlerden izler kaldı

Seyreldi gitgide yıldızlı geceler

Soğuk aylar, gri gündüzler kaldı

Böğürtlen lekesi silindi parmaklardan

Yarası kabuk bağlamış dizler kaldı

Aşk yeminlerinden, şiirlerden

Kopuk dizeler, kırık dökük sözler kaldı

Kuşlar göçtüler güneye sürülerle

Geride sayrılar, güçsüzler kaldı

Gücendi cam güzeli, ortanca küstü

Mavisi kararmış denizler kaldı

Yaz geçti, geçse de ne kadar

Gönüllerde geçmiş yazlar kaldı

Ataol BEHRAMOĞLU

*UZUN YILLAR ÖTESİNDEN

Uzun yıllar ötesinden,

Hatırını sorayım mı?

Sana gönül bahçesinden,

Bir demet gül vereyim mi?

Senden haber gelmeyince,

Bir kar yağar ince ince.

Sevgilim, diye her gece

Karanlığı sarayım mı?

Almamış gibi yazımı,

Güldürmesende yüzümü,

Dile getirip sazımı,

Bir selâm göndereyim mi?

Fuat Edip BAKSI

*VE JAPON GÜLÜ

Kuruyan topraklardı belki,

Yağmur sonrası kokusuyla anıların içine sürüklercesine kızıl..

Tan ağarırken bulutlarla kucaklaşan güneşin süzüntüleriydi

Ve alacakaranlıkta umutla şafağı bekleyenin gözleri..

Kan kırmızısı

Düşlerinin kuytusunda sıçradığında

Etrafı saran buğulu bir gece lambasının ışığıydı.

Ve Japon gülü

İlkokul sıralarında konu başlıklarını özenle yazdığı kalemiydi,

Bir de çantasında yük sandığı kitaplarının kaplığı..

Çingenenin kulağında raks eden o masum; ama bir o kadar da

İhtiras dolu çiçek!

Giysileriydi, hiç üzerinden çıkarmadığı

Saklanırken iki dalın arkasına, oyunların gölgesinde..

Yeni giydiği yüksek topuklarla yürümeye çalışan bir tazenin

Dudağındaki boyaydı, baştan çıkaran..

Yıllarca saklanmış tozlu bir defter arasında

Ve hep güzellikleri, mutlu aşkları anımsatan bir gül goncasıydı,

Vazgeçemediği

Yazmasının oyasıydı bir köylü güzelinin..

Ve yanakları..

Saçlarının kınasıydı alımının yanı sıra çeşme başında.

Son model bir otomobildi düşlerinde satın aldığı..

Sıfır kilometrede bir spor arabaydı belki de

Yaşamına güç katan hayalinin köşesindeki..

Ve nar gibi kızarmış dalında,

Isırılmayı bekleyen bir elma!

Öyküsünün başlangıcı gibi,

Sonu da kırmızı bir çizgiden ibaretti.

Yaşama kırmızı bakmasının sebebi bu muydu?

Onca sıkıntının arasında, hep yanan bir yürek taşırdı..

Belli ki, düşen korlardı içine, ayrılışlarda..

Ve hasretin şafakla birleştiği o kırmızı çizilirdi yeniden...

Yine o kırmızı çizgiydi karşıma çıkan..

Bazen üç nokta; ama kırmızı...

Ve Japon Gülü!

Dilek KESGİN

*TÜRK'ÜN SON BAŞBUĞU ATATÜRK

www.celaliboylu1.blogspot.com

Ağlayalım Atatürk'e
Bütün dünya kan ağladı
Başbuğa olmuştu ülke
Geldi acem can ağladı

Şüphesiz bu dünya fani
Tanrının aslanı hani
İnsi cinsi cem'i mahluk
Hepisi birden ağladı

Doğu batı cenup şimal
Aman Tanrı bu nasıl hal
Atatürk'e oldu zeval
Yas çekip mebusan ağladı

İskenderi zülgarneyin
Çalışmadı buncaleyin
Her millet Atatürk deyin
Cemiyeti akvam ağladı

Atatürkün eserleri
Söylenecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çektiler tan ağladı

Fabrikeler icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türk'e terketti
Döndü çark devran ağladı

Bu ne kuvvet bu ne kudret
Varıdı bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnönü İsmet
Gözlerinden kan ağladı

Tren hattı tayyareler
Türkler giydi hep karalar
Semerkantı buharalar
İşitti her yan ağladı

Siz sağolun Türk gençleri
Çalışanlar kalmaz geri
Mareşal Fevz'askerleri
Ordular teğmen ağladı

Zannetme ağlayan gülmez
Aslan yatağı boş kalmaz
Yalınız gidenler gelmez
Her gelen insan ağladı

Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin özü
Koruyalım yurdumuzu
Dost değil düşman ağladı

PAYLAŞ

*RUBAİ

Ben bir bahçıvanım sen benim

Yedi yılda açan gülümsün

Erişilmez oluşun yıldırmıyor beni

Belki bilhassa bundan dolayı makbülsün...

Nazım HİKMET

*YÜREĞİM DAĞLARDA KALDI

Bir dağ başında olmalıydık şimdi seninle

Uzanıp çimenlerin üstüne

Şiirler okumalıydık mavi ırmaklara

Öpüp güneşi alnından sevdiğimizin

Sisler aralanınca çekip gitmeliydik

Şimdi bir dağ başında olmalıydık seninle

Oturup bir gönül sofrasına

Dostluğa kadehler kaldırıp

İçimizdeki yangını bölüşmeliydik

Bir pınarın soğuk buğusuna daldırıp ağzımızı

Çatlayan dudaklarımızla hayatı öpmeliydik

Sular aydınlanınca çekip gitmeliydik

Bir dağ başında olmalıydık şimdi seninle

Türküler söylemeliydik esen yellere

Unutup acıyı ayrılığı gurbeti

Hasreti içimizin yangınına gömmeliydik

Kapılar kapanınca karanlığa

Yollar aydınlanınca çekip gitmelidik

Bir dağ başında olmalıydık şimdi seninle

Issızda bağrını döven bir ırmak gibi

Dizleri kanamış bir çocuk gibi doyasıya ağlamalıydık

Çıkarsız dostluklar kirlenmemiş sevgiler

Ve dünyadaki tüm güzel şeyler adına

Çirkinliklere çirkefliklere dayanmalıydık

Obalar sıralanınca karşı sırtlara

Gün aydınlanınca çekip gitmeliydik

Sen gülünce ne güzelde gülümserdi beyaz gül

Nasılda sevinçle gelirdi dağlara bahar

dallar tomurcuklanır kuşlar öter sular çağıldar

çocuklar ardından muştular bölüşmeye koşardı

bir kervan alıp giderdi başını bilinmeyen diyarlara

şimdi ne yana baksam gözlerin doluyor usuma ah

gelincikleri okşuyor ellerin

gülüşün ki çiçeklerin bir başka adıydı karlı yamaçlarda

yitik bir mevsimin kıyısında kaldı anılarımız

savrulmuş ömrümüzün her yaprağında bir şiir sarardı

Şimdi yoksun rüzgarlar seni üşür türküler seni söyler

Her bahar bir çiçek büker boynunu

Bir menekşede açar gözlerin

Büyür yüreğimin kıvrımlarında

Sular ağıtlarla çağlayıp gider

Şimdi sen yoksun diye

yokluğuna kahırlanan dağlar ah çeker

sevdasına sızılar düşer kuşların

çimenler sararır geceler kararır

ay uzak tepelerin ardına çekilir

bütün yıldızlar sırtını döner çocuklara

Mavi ne de çok yakışırdı gülüşüne ah kardeşim

En çok da papatyalar yıkıldı gidişine

Bir de alnı munzur işlemeli kızlar

Şimdi hangi ırmak soğutur yürek yangınımı

Hangi dağ bölüşür acımı hangi pınar hangi bahar

Efkarımı hangi rüzgar dindirir

Irmağım pınarım sendin dağım rüzgarım sen baharım sen

Nuri CAN

http://www.celaliboylu1.blogspot.com/

PAYLAŞ

*SİSLER BULVARI

Elinin arkasında güneş duruyordu
Aylardan kasımdı üşüyorduk
(…)
Sisler bulvarı’na akşam çökmüştü
Omuzlarımıza çoktan çökmüştü
Kesik birer kol gibi yalnızdık

Atilla İlhan