*GİT

BEN SENİ ÖYLESİNE SEVMİŞTİM @

şimdi gidiyorsun

git

oysa senden tek bir damla istemiştim

sana kocaman bir deniz sunmak için

şimdi gidiyorsun

git

ne zaman başladı bu hikaye

anımsamak zor

gençtim

hazırda fırtınalarım vardı

dörtnala sevdalarım

komazdı öyle üç-beş nöbetleri

geceler içimi acıtmazdı böyle

bir insan bu kadar eksilebilir mi

hatırlarsan sesine uyku kaçmış bir adam vardı

bu şehrin bir yerlerinde

düşler ormanının gece bekçisi derdin sen ona

gözlerinde gizledi o seni

sen bilmedin

o adam bendim

unuttun mu

bak sevdiğin adam gülmeyi bile unuttu

seni unutamadı

işin kolayına kaçmadım

uğruna ölmedim yani

uğruna ölünecek sandığım biri için yaşadım hep

sen bunu da bilmedin

ben bir bakışına bin anlam yükledim

sen aşka kestirmeden gittin

bir hayatın özetini bırakıp avuçlarıma

şimdi gidiyorsun

git

bana karanlığın ne demek olduğunu öğretmeden

bütün ışıklarımı söndürüyorsun

bu cehennem cinayetlerini işliyorsun

sonra bunlara intihar süsü veriyorsun

yazıklar olsun

yazıklar olsun

susuyorsun

susuyorum

susacaklarım bitmiyor

uzun lafın kısası olmaz

anlatacağım çok şey var

hoyrat bir rüzgar gibi geldin

aklımı ve hayatımı dağıttın

şimdi gidiyorsun

git

daha ayrılığa bile çarpmadan

aşk bizden döndü

bir yılan gibi soktun koynuma kimsesiz geceleri

artık ölüm sana dokunamamaktan kötü değil

ama sana dokunmak da yasak bana

göz çukurlarımdaki karanlık bunu anlatır

sen var ya sen

allah kahretsin!

yani şimdi

gözleri sana benzeyen bir kızım olmayacak mı

yani şimdi başkaları mı sevecek seni

başkaları mı tutacak ellerini

ben saçlarını okşadığım zaman

ellerin öksüz kalırdı

şimdi gidiyorsun

git

Kahraman TAZEOĞLU

*BİR GÜN BAKSAM Kİ GELMİŞSİN...

Bir gün baksam ki gelmişsin...

Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.

Gözlerinde bir bitmez, bir tükenmez güzellik

Saçlarında ilkbahar...

Bir gün baksam ki gelmişsin...

Gülüşünde taze serin bir rüzgar

Ellerin yine eskisi kadar güzel

Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar...

Bir gün baksam ki gelmişsin...

Hasretin içimde sonsuzluk kadar.

Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.

Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.

Bir gün baksam ki gelmişsin...

Ne yüzünde bir gölge, ne dilinde sitem var.

Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm

Benim olmuş dünyalar...

Yavuz Bülent BAKİLER

*MUTLU YILLAR

Celali BOYLU

Bu gün dünyayı istediğin bir renge boya.

Rengârenk batan günü al karşına.

Bir renk, de kendinden kat.

Çocuklar gibi saf, temiz ve berrak.

Kapat gözlerini bir hikâye yarat.

Vazgeçme hissedilir biraz, da sıcaklığını kat.

Kalbinde, ki elleri bırakma sıkıca tut.

Çünkü varlıktır sevgiye en güzel kanıt.

Yalnızlığın saltanatını sür, sür ama.

Birikmiş sevginden, herkese bir parça ver.

Bir tebrik, bir arama bin umuttur insana.

Mutlu yıllar, mutlu yıllar sana.......

Derin ÖGER

*AVUCUNUZU AÇMAYI DENEDİNİZ Mİ?

 

Asya'da maymun yakalamak için kullanılan bir çeşit tuzak vardır. Bir Hindistan cevizi oyulur ve iple bir ağaca veya yerdeki bir kazığa bağlanır. Hindistan cevizinin altına ince bir yarık açılır ve oradan içine tatlı bir yiyecek konur. Bu yarık sadece maymunun elini açıkken sokacağı büyüklüktedir. Yumruk yaptığında elini dışarı çıkaramaz. Maymun tatlının kokusunu alır, yiyeceği yakalamak için elini içeri sokar, ama yiyecek elindeyken elini dışarı çıkarması olanaksızdır. Sıkıca yumruk yapılmış el, bu yarıktan dışarı çıkmaz. Avcılar geldiğinde maymun çılgına döner, ama kaçamaz.  Aslında bu maymunu tutsak eden hiçbir şey yoktur.  Onu sadece, kendi bağımlılığının gücü tutsak etmiştir. Yapması gereken tek şey, elini açıp yiyeceği bırakmaktır. Ama zihninde açgözlülüğü o kadar güçlüdür ki bu tuzaktan kurtulan maymun çok nadir görülür.

Bizleri de tuzağa düşüren ve orada kalmamıza neden olan şey, arzularımız ve zihnimizde onlara bağımlı oluşumuzdur.

Tüm yapmamız gereken; elimizi açıp benliğimizi, bağımlı olduğumuz şeyleri serbest bırakmak ve dolayısıyla özgür olmaktır

Bu örnekle benzeştirirsek;  ben, sahip olduğumuzu düşündüğümüz her şeyin bizim için birer tuzak olduğunu fark etmediğimizi düşünüyorum:

-Çoğunlukla konuşmaktan fazla bir özelliğini kullanmadığımız son model cep telefonlarına sahip olmak,

-Belki bir kez giydikten sonra çok uzun sure dolabımızın bir köşesinde unuttuğumuz günün modasına uygun giysilere sahip olmak,

-Okumadığımız kitaplara sahip olmak

-Asla kadranın gösterdiği sürate ulaşamayacağımız en süratli arabaya sahip olmak

-Bize günde 3-5 kez zamanı, başkalarına sürekli zenginliğimizi gösteren kol saatlerine sahip olmak,

-Dünyalarına ve güzelliklerine katılamadığımız, asla yeterli vakit ayıramadığımız, başarılı ve diğerlerininkinden daha güzel çocuklara sahip olmak,

-Vaktimize, nakdimize, aklımıza, çenemize zarar verse bile bir futbol takımı taraftarlığına sahip olmak,

-Sağlığımıza, düzenimize, beynimize korkunç zararlar verse bile gösterişli, dekoratif irili ufaklı anlık zaaflarımızla aldıgımız , bu da olsun diye aldıgımız ,

bir sürü esyaya sahip olmak,

-Oturmadığımız koltuk takımları, izlemediğimiz dev ekran televizyonlar;  kullanmadığımız, faydalanmadığımız daha nelere sahip olmak...  

Ya da sahip olduğumuzu sanmak...

O maymun gibi; avucumuzda tuttuğumuz sürece ( faydalanamasak bile ) sahip olduğumuzu sanmıyor muyuz?

Ve ancak parmaklarımızı gevşetip bunlardan vazgeçtiğimiz zaman gerçekten özgür olup tüm yeteneklerimizi kullanabilir hale gelmeyecek miyiz?

Aslında biz bu dünyaya sahip olmaya değil, şahit olmaya gelmişiz.
Ah bunu bir anlayabilsek...

Teşekkürler Dr.Emine KAFES

*DOSTLAR IRMAK GİBİDİR

Dostlarım Veli ve Recep Bey'lere..

Dostlar ırmak gibidir

Kiminin suyu az, kiminin çok

Kiminde elleriniz ıslanır yalnızca

Kiminde ruhunuz yıkanır boydan boya

İnsanlar vardır; üstü nilüferlerle kaplı,

Bulanık bir göl gibi...

Ne kadar uğraşsanız görünmez dibi.

Uzaktan görünüşü çekici, aldatıcı

İçine daldığınızda ne kadar yanıltıcı....

Ne zaman ne geleceğini bilemezsiniz;

Sokulmaktan korkarsınız, güvenemezsiniz!

İnsanlar vardır; derin bir okyanus...

İlk anda ürkütür, korkutur sizi.

Derinliklerinde saklıdır gizi,

Daldıkça anlarsınız, daldıkça tanırsınız;

Yanında kendinizi içi boş sanırsınız.

İnsanlar vardır, coşkun bir akarsu...

Yaklaşmaya gelmez, alır sürükler.

Tutunacak yer göstermez beyaz köpükler!

Ne zaman nerede bırakacağı belli olmaz.

Bu tip insanla bir ömür dolmaz.

İnsanlar vardır; sakin akan bir dere...

İnsanı rahatlatır, huzur verir gönüllere.

Yanında olmak başlı başına bir mutluluk.

Sesinde, görüntüsünde tatlı bir durgunluk.

İnsanlar vardır; çeşit çeşit, tip tip.

Her biri başka bir karaktere sahip.

Görmeli, incelemeli, doğruyu bulmalı.

Her şeyden önemlisi insan, insan olmalı...

İnsanlar vardır; berrak, pırıl pırıl bir deniz.

Boşa gitmez ne kadar güvenseniz.

Dibini görürsünüz her şey meydanda.

Korkmadan dalarsınız, sizi sarar bir anda.

İçi dışı birdir çekinme ondan.

Her sözü içtendir, her davranışı candan...

alıntı

*JAZZ KONSERİ

22/12/2009 Özel Adana Gündoğdu Koleji

*ŞAH BEYİTLER-35

         Biz cism-i nizâr üzre döküp dâne-i eşki

         Çün rişte-i can gevher-i mânâda nihânız

    Neşâti

"Biz gözyaşı tanelerini bedenimiz üzerine döküp,

can ipliği gibi mânâ cevherinde gizlenmişiz."

Rişte-i can, can ipliği demektir.

Mumun içindeki fitile de rişte-i can derler.

Mumun yanar kısmı bu ipliktir.

Mum yandıkça ipliğin etrafındaki parafin erir ve gözyaşları gibi dökülür.

Bu bakımdan mum insana benzetilir.

Çünkü insanın da canı yandıkça gözlerinden yaşlar dökülür.

Mumdaki yanma gerçek anlamdayken insandaki yanma (üzülme) mecazidir.

Gevher incidir.

İnci istiridye veya sedef denilen hayvanın içinde saklıdır.

İnciyi ipe dizerler.

 İnci ile gözyaşı arasında da benzerlik vardır.

 Şairin gözyaşları ipe dizilmiş inci gibi akıyor.
Ayrıca şair bedenini can ipliğine benzetmesiyle onun gibi yandığını;
ancak bu yanma neticesinde incilerinin (yani güzel sözlerinin, şiirlerinin)
ortaya çıktığını belirtmek istemiştir.
Çünkü güzel sözler söyleyebilmek için yanmak gerekir.
Böylelikle şair söylediklerinin inci kıymetinde olduğuna
dikkat çekmiştir.

Hzl. İbrahim Cemal TORUN

Özel Adana Gündoğdu Koleji

T.D. ve Edb.Öğretmeni

Paylaş

*VAHA

Bir adam bilirim;

Ağlıyordu.

Ve dingin maviliklerinde bir rüzgar,

Fırtınalar yaratıyordu.

Bir adam bilirim;

Aşıktı, düpedüz aşık.

Farkında değildi hem,

Bir sevi masalının,

Esrik kahramanı olduğunun...

Bir de kadın bilirim;

Yoktur acıması.

Ve kavruk, ölüm kokan çöllerinde,

Bir vahaya ulaşmaktı, amacı.

Bir kadın bilirim;

Aptaldı, oldukça aptal.

Farkında değildi, yanıbaşında olduğumun...

Ah sevdiğim kaktüs!

Bir kendimi biliyorum; mecnun misali,

Bir de düşlediğim seni.

ALBATROS

*ANADOLU

Beşikler vermişim Nuh'a

Salıncaklar, hamaklar,

Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,

Anadoluyum ben,

Tanıyor musun?

Utanırım,

Utanırım fukaralıktan,

Ele, güne karşı çıplak...

Üşür fidelerim,

Harmanım kesat.

Kardeşliğin, çalışmanın,

Beraberliğin,

Atom güllerinin katmer açtığı,

Şairlerin, bilginlerin dünyalarında,

Kalmışım bir başıma,

Bir başıma ve uzak.

Biliyor musun?

Binlerce yıl sağılmışım,

Korkunç atlılarıyla parçalamışlar

Nazlı, seher-sabah uykularımı

Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar,

Haraç salmışlar üstüme.

Ne iskender takmışım,

Ne şah, ne sultan

Göçüp gitmişler, gölgesiz!

Selam etmişim dostuma

Ve dayatmışım...

Görüyor musun?

Nasıl severim bir bilsen.

Köroğlu'yu,

Karayılanı,

Meçhul Askeri...

Sonra Pir Sultanı ve Bedrettini.

Sonra kalem yazmaz,

Bir nice sevda...

Bir bilsen,

Onlar beni nasıl severdi.

Bir bilsen, Urfa'da kurşun atanı,

Minareden, barikattan,

Selvi dalından,

Ölüme nasıl gülerdi.

Bilmeni mutlak isterim,

Duyuyor musun?

Öyle yıkma kendini,

Öyle mahzun, öyle garip...

Nerede olursan ol,

İçerde, dışarda, derste, sırada,

Yürü üstüne-üstüne,

Tükür yüzene celladın,

Fırsatçının, fesatçının, hayının...

Dayan kitap ile

Dayan iş ile.

Tırnak ile, diş ile,

Umut ile, sevda ile, düş ile.

Dayan rüsva etme beni.

Gör, nasıl yeniden yaratılırım,

Namuslu, genç ellerinle.

Kızlarım,

Oğullarım var gelecekte,

Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.

Kaç bin yıllık hasretimin koncası,

Gözlerinden,

Gözlerinden öperim.

Bir umudum sende,

Anlıyor musun?

Ahmed ARİF

*AH, BEN UYKUDAYKEN SEN BAŞUCUMA GEL

Ah, ben uykudayken sen başucuma gelsen,

Petrarca'yı ziyaret ettiği gibi Laura'nın,

Değse bana nefesin tam yanımdan geçerken,

İşte o zaman birden

Aralanır dudağım!

Kaç zamandır tutsağı karanlık bir hayalin,

Bitmeli mi bu rüya? Şu kederli yüzüme,

Bir yıldız gibi doğsun senin o gözlerin,

İşte o an düşlerim

Aydınlanacak yine!

Bir kıvılcımın uçuştuğu dudaklarıma

Tanrı'nın arıttığı o aşk parıltılarına,

Bir öpücük kondur, melekten kadına dön,

Ah o zaman ruhum

Uyanır uykusundan!

Victor HUGO

*ERKEKLER HEP YALNIZ AĞLAR

Günlerdir sınırında yaşıyoruz aşkın

Günlerdir uçurumunda

Bu kaçıncı atışım kendimi

Kollarından yalnızlığa

Bu kaçıncı dargınlık

Bu kaçıncı barışma

Belli ki

Sensizliğe sürgün artık bu gözler

Sensizliğe sürgün bu dudaklar bu eller

Şimdi yorgun bir çınar gibi kalbim

Artık sana değil

Sensizliğe yaslanacağım

Hoşçakal güz çiçeğim hoşçakal

Seni artık

Göz yaşlarınla ıslanmış

Yastıklara bırakacağım

Oysa yıllarca

Yemyeşil bir orman köyünde sakladım gözlerini

Dağ başlarında çoban ateşleri yaktım üşümeyesin diye

Ellerine kör gecelerin karanlığında sarıldım

Ve haykırdım

En dipsiz kuyulara adını

Ezberlettim seni kurtlara-kuşlara

Sense beni sokaklara vurdun

Ve en zehir şarkılara

Bilirsin

Rüzğara bıçak

Yağmura ateş

Buluta kurşun işlemez

Sende öylesine vurdun ki beni

Artık bana

Hiçbir acı kar etmez

Neylersin

Önce melekler terk etti bizi

Sonra masmavi düşler

Öpüşler- gülüşler-çiçekler

Büyüsü kalmadı artık kavuşmaların

Bundan böyle

Bizi her köşede

Bambaşka bir cehennem bekler

Sen de bundan böyle

İçi boş şarkılarla avut kendini

En ucuz aşklarla yıka kirli ruhunu

Açılırsın

Taşlar yosuna sarılır bilirsin

Sarmaşıklar duvarlara

Geceler karanlığa

Sende yalnızlığa sarılırsın

Ve kadınsın

Ağlayabilirsin gönlünce

Göz yaşların pınarlar misali çağlar

Unutma ki erkeğim ben

Ve erkekler hep yalnız ağlar.

Ahmet Selçuk İLKAN

*BİR KADINI BEKLEMEK

Bir kadının bana gelecek olması, bir rüzgarı geçerek

Bir şarkıyı geçerek, saçlarının uçuşunda

Bir kadının bana gelecek olması, bir ömür geçecek

Aşkın buruk tadında, buluşması iki yalnızlığın

Bir akşamı geçecek

Belki de dağılan sesleri hüznün ve akşamın

belki de

Bir kadını geçecek

Bir kadını bekliyorum

Eteklerini ve saçlarını uçurarak gelecek…

Ataol BEHRAMOĞLU

*ŞAH BEYİTLER-34

Ne tende cân ile sensiz ümmid-i sıhhat olur
Ne can bedende gam-ı firkatinle rahat olur

Nefî

Sen olmayınca ruh da, beden de sağlık umudu taşımaz.

 Ayrılığından dolayı ne ruh ne beden rahat olur.

Âşığın tek korkusu sevgiliden ayrı kalmasıdır.

 Bu ayrılık onun belalara ve acılara düşmesine,
 sağlığını kaybetmesine neden olur.

Hzl. İbrahim Cemal TORUN

Özel Adana Gündoğdu Koleji

T.D. ve Edb.Öğretmeni

Paylaş

*BAKALIM KİMMİŞ?

*UNUTTUM

Seni sevdiğim zamanlarda
Sevda gönlümde hevenk hevenkti

Güzel bir kadındın amma

Gözlerin ne renkti?

Unuttum...
Başını göğsüme dayadığın an

Saçların ne kokardı?

Ve ilk defa karşılaştığımız akşam,

Üstünde hangi elbisen vardı?

Unuttum...

Hiçbir şeyi unutmayacağımı sanırdım.

Aşk ne tatlı

Ne yalan şeydi

İsmin neydi?

Unuttum...

Şemsi BELLİ

*ŞAH BEYİTLER-33

Hüsniyle sana öykünemez çün gül-i rânâ
Hüzniyle bana benzeyemez bülbül-i şeydâ
Bâki

Güzellerin en güzeli olan gül bile güzellikte sana nasıl benzeyemezse, hüznüyle nâm salmış çılgın bülbül de bana benzeyemez.
Gülün vasfı, güzellik;
bülbülün vasfı ise ayrılık, hüzün ve acıdır.

Hzl. İbrahim Cemal TORUN
Özel Adana Gündoğdu Koleji
T.D. ve Edb.Öğretmeni

Paylaş

*SIĞINAK" Ahmet Telli Sevenlere!"

Sözün yine hep aşktan yanaysa

sevgilim sen sakla bir kaçağı

belki yorgun ve yaralıdır hâlâ

ölüm basmıştır son sığınağı

Sus ve sadece dinle sessizliği

perdeleri çek ışıkları söndür

bir selam bir haber gönderir belki

sesleri hiç duyulmayan dostlar

Bir cigara sar bitlis tütününden

bir çay demle sonra, anısı kalsın

bekle başında onun sabahadek

Belki benim sana böyle sığınan

yapayalnız ve öylesine yorgun

kimliği duvarlarda kalan bir kaçak

Ahmet TELLİ

*DAĞ BAŞINDA

Beni bir dağ başında böyle yapayalnız kodular,

rüzgarlara, kuşlara, bulutlara yakın,

senin etinden, tırnağından ayrı,

senin kokundan uzak.

Benim güzelim,

benim ceylan bakışlım,

benim kafamın ateşi,

yüreğimdeki.

Mümkün mü şu anda rüzgar olmak, kuş olmak,

şu anda üç dört portakal almak, getirmek sana,

sana tuzlu badem,

kabakçekirdeği.

Şu anda hiçbir şey mümkün değil.

Şu anda her şeyden ayrı, her şeyden uzağım ben.

Şu anda sadece yalnızlık ve kahır.

Hayır, güzelim,

hayır, ceylan bakışlım,

hayır, kafamın ateşi, hayır,

hayır, yüreğimdeki.

Şu anda mümkün en güzel olan tek bir şey vardır:

Yanarak sevmek seni.

A.KADİR

Paylaş

*SİYAH GÖZLERİNE BENİ DE GÖTÜR

siyah gözlerine beni de götür

daha dokunmadan kurudu irem

çöllere bir türlü yağamıyorum

yeni bir koşuşun başlangıcında

biraz deprem sonrası

biraz şehir hülyası

bir kalp yangınından geriye kalan

siyah gözlerine beni de götür

artık bu yerlere sığamıyorum

pembe uçurtmalar yollandığından beri

sarardı tiryaki menekşeleri

sonbaharın tozlu kafeslerinde

sevgi turnaları yakalıyorum

turnalar gidiyor; ben kalıyorum

avareyim, asûdeyim, yorgunum

bilmiyorum neden sana vurgunum

erzurum garında banklar üstünde

uyku tutmuyor karanlıkları

yitik düşlerimi kovalıyorum

gölgeler gidiyor; ben kalıyorum

binbir türlü kokuyorsa yaylalar

siyah gözlerine beni de götür

baharın koynundan koparıp sana

ipek bir mendile sardığım yüreğimle

şehzade gülleri gönderiyorum

umutlar kalıyor; ben gidiyorum

bütün yelkenlileri, deniz fenerlerini

kaptanları sorgulayan

yanından geçen küheylanların

korku tûfanına yakalandığı

siyah gözlerine beni de götür

güneş ülkesinden gelen yiğitler

benzeri olmayan bir dünya kursun

cellat, ayrılığın boynunu vursun

usul usul intizârı çürüten

bu hercai diken, bu çılgın arzu

sürüklüyor imkânsız muştuların

eşiğine gönül vâdilerini

bir ağaçtan düşen yapraklar gibi

düşüyorum tanyerine

ya topla yaralı kırlangıçları

ya da bu vefâsız şarkıyı bitir

özgürlüğe giden tutsaklar gibi

siyah gözlerine beni de götür

Nurullah GENÇ

www.celaliboylu1.blogspot.com 

PAYLAŞ

*NOSTALJİK REKLAMLAR

Geçmiş zaman olur ki; hayâli cihan değer.

*ÇOCUKLARIMA

Diyelim ıslık çalacaksın ıslık

Sen ıslık çalınca

Ne ıslık çalıyor diye şaşacak herkes

Kimse çalmamalı senin gibi güzel

Örneğin kıyıya çarpan dalgaları sayacaksın

Senden önce kimse saymamış olmalı

Senin saydığın gibi doğru ve güzel

Hem dalgaları hem saymasını severek

De ki sinek avlıyorsun sinek

En usta sinek avcısı olmalısın

Dünya sinek avcıları örgütünde yerin başta

Örgüt yoksa seninle başlamalı

Diyelim zindana düştün bir ip al

Görmediğin yıldızları diz ipe bir bir

Sonra yıldızlardan kolyeyi

Düşlemindeki sevgilinin boynuna geçir

Say ki hiçbir işin yok da düşünüyorsun

Düşün düşünebildiğince üç boyutlu

Amma da düşünüyor diye şaşsın dünya

Sanki senden önce düşünen hiç olmamış

Dalga mı geçiyor düşler mi kuruyorsun

Öyle sonsuz sınırsız düşler kur ki çocuğum

Düşlerini som somut görüp şaşsınlar

Böyle dalgacı daha dünyaya gelmedi desinler

Dünyada yapılmamış işler çoktur çocuğum

Derlerse ki bu işler bişeye yaramaz

De ki bütün işe yarayanlar

İşe yaramaz sanılanlardan çıkar

Aziz NESİN

Paylaş

*ŞEB-İ ARUS (17 ARALIK 1273)

“Ölüm günüm, düğün günümdür” tabirini kullandığı için.

Anma törenleri, düğün günü ya da vuslat günü manasına gelen “Şeb-i Arûs“ olarak adlandırılmaktadır.

Onun düşüncesinde ve fikirlerinde ölüm hiçbir zaman yokluk olarak kabul edilmemektedir.

"Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız!

 Bizim mezarımız ariflerin gönüllerindedir"

 diyerek gönüllerdeki ölümsüzlüğe dikkat çekmiştir.

"Hakka kavuştuğum gün tabutum yürüyünce şu dünyanın dertleri ile dertleniyorum sanma.

 Bana ağlama yazık yazık deme.

Cenazemi görünce ayrılık ayrılık diye feryat etme.

Bedenimi toprağa verirken elveda elveda diye ağlama.

Gün batımını gördün ya, gün doğumunu da seyret.

Hangi tohum yere atıldı da çıkmadı.

 İnsan tohumu için neden yanlış bir zanna düşüyorsun?"

Hz.MEVLÂNA

*ÇİLE

Sen orda bağrına bas dur en büyük çileyi,

ben burda en büyük çileyi doldurayım,

ekmeğe muhtaç, hürriyete muhtaç, sana muhtaç.

Sen orda dalından koparılmış bir zerdali gibi dur,

ben burda zerdalisiz bir dal gibi durayım.

A.KADİR

*ŞAH BEYİTLER-32

Kamu bîmârına cânân devâ-yı derd eder ihsân
Niçün kılmaz bana dermân beni bîmâr sanmaz mı
Fuzuli

Sevgili, aşkıyla hasta olanların dertlerine çare oluyor da niçin benim derdime derman kılmıyor; yoksa beni hasta sanmıyor mu?

Buradaki hastalık, âşk derdidir. İnsanları kendine âşık eden sevgili onların dertlerini gideriyor; ama Fuzûli’ye ihsânda bulunmuyor. Acaba sevgilinin yardım etmemesinin sebebi şairi hasta sanmaması mı?
Âşığa bunu düşündürmek onun daha büyük acılar çekmesine neden oluyor.

Hzl. İbrahim Cemal TORUN
Özel Adana Gündoğdu Koleji
T.D. ve Edb.Öğretmeni
Paylaş

*GECE GÜNEŞİ

Gecenin güneşine sığınıyor yüreğim

Kapalı kapılar ardında hissediyor karanlığın görkemini

Ellerim bulamayacağını bile bile

Zamanın akıntısınta arıyor yitirilmiş sevinçlerini

Ne kadar kaçsa da

Geride bir parçasını bırakıyor hayatta insan

Yanına sadece karanlıklarına güneş olacak bir kıvılcım alıp

Belirsizliğin sonsuzluğuna dalıyor

Ebru İNAÇ

*SESSİZ DÜŞÜNCELER

Kimseyi aramıyorum kapandım kendime

Kimse de artık beni aramasın

Koşa koşa gelen yazı denizi

Her duyguyu her düşünceyi

Tek başıma yaşarım

Birilerini aradım kapılarını çaldım

Yıllarca belki de yüzyıllarca

Anlatmak istedim kendimi birilerine

Neye yaradı bunca yakınlığım

Sandılar ki onlar olmadan

Taşıyamam kendimi bir yerden bir yere

Oysa benim tek amacım şuydu

Birlikte gidelim güzelliklere

Yüreğim uyuyan dalgalar gibi durgun

Kafam tam anlamında bir kaçak

Ben kimselerin anmadığı adam

Yüzyıl yaşamış gibi yorgun

Daha dün doğmuş gibi çocuk

Afşar TİMUÇİN

*AŞK BİTTİ

Aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da

Uzun bir hastalık gibi

Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi

Gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı

Çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi

Bitti.

Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da

Yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi

Sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır

İhmal ettiğim dostlara yeni bir adres bırakmalıyım

Pencereleri açmalı, kitapları düzenlemeliyim

Belki bir yağmur yağar akşama doğru

Yarıda bıraktığım şiirleri tamamlarım

Aşk da bitti diyordu ya bir şair

Aşk bitti işte tam da öyle

Ahmet TELLİ

*BİLMELİSİN Kİ....

Bilmelisin ki...

Duvarda asılı diplomalar insanı insan yapmaya yetmez.

Bilmelisin ki...

Aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa, anlam yükü o kadar azalır.

Bilmelisin ki...

Karşındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında çizginin nereden geçtiğini bulmak zor.

Bilmelisin ki...

Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez. Gerçek aşkların da!

Bilmelisin ki...

Tecrübenin kaç yaşgünü partisi yaşadığınızla ilgisi yok, ne tür deneyimler yaşadığınızla var.

Bilmelisin ki...

Aile hep insanın yanında olmuyor. Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz.

Aile her zaman biyolojik değil.

Bilmelisin ki...

Ne kadar yakın olursa olsunlar en iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir. Onları affetmek gerekir.

Bilmelisin ki...

Bazen başkalarını affetmek yetmiyor. Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor.

Bilmelisin ki...

Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.

Bilmelisin ki...

Şartlar ve olaylar, kim olduğumuzu etkilemiş olabilir. Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz

Bilmelisin ki...

İki kişi münakaşa ediyorsa, bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez. Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez.

Bilmelisin ki...

Her problem kendi içinde bir firsat saklar. Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır.

Bilmelisin ki...

Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.

Can YÜCEL

www.celaliboylu1.blogspot.com 

PAYLAŞ

*NEFES ALMAK İSTİYORUM

Derin derin solumak istiyorum geceyi

Ve sonsuza kadar devam edecekmiş gibi,

Yıldızlara bakmak,

İçimdeki tüm karanlıkları güneşe bağışlamak istiyorum.

En soğuk, en koyu karanlıklarımdan vazgeçiyorum.

Acılarımı bir bulut hafifliğinde unutmak istiyorum.

İçimde büyüttüğüm acılarımı yüreğimden söküp atmak.

Yok olmaya yüz tutmuş umutlarımı

En verimli ovalara serpmek istiyorum.

Gözyaşıyla büyüse de fark etmez

Yeter ki büyüsün, dünyayı sarsın istiyorum.

Bir gün ölsem de her gün yeniden,

Neşeli bir çocuk gamzesinde doğmak istiyorum.

Hiç yorulmadan özgürce gülmek.

Hayatı damarlarımda

Mutluluğu yüreğimde yaşamak istiyorum.

Derin derin nefes almak istiyorum.

Ebru İNAÇ

*ŞAH BEYİTLER-31

Mecnûn oda yandı şûle-i âh ile pâk

Vâmık suya battı eşkten oldu helâk

Ferhâd hevesle yele verdin ömrün

Hâk oldular onlar benem imdi ol hâk

Fuzuli

Mecnûn kendi ahının ateşiyle tutuşup yandı.
Vâmık kendi gözyaşlarının denizinde boğuldu.

Ferhat, (dağları delmek uğruna) ömrünü yele verdi, harcadı.

Hepsi (ölüp) toprak oldular. İşte onların toprağından ben vücuda geldim.

Mecnûn, Vâmık, Ferhad birer aşk hikâyesi kahramandır. Onlar ömürlerini aşk içinde tamamlayıp öldüler. Şimdi onların hikâyesini ben devam ettiriyorum, diyor şair. O kendindeki aşk yeteneğini üçünün toplamından fazla görüyor.

Bu şiir de gösteriyor ki; insanoğlu kendindeki aşkı meşhur isimlerle kıyaslayıp kendindeki aşkın daha fazla olduğunu ifade etme peşindedir.

Nef'i 'nin de dediği gibi:

“Benim âşık ki rüsvâlıkla tuttu şöhretim şehri

Yazanlar kıssa-ı Mecnûnu hep yabâne yazmışlar”

Hzl. İbrahim Cemal TORUN

Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni - Özel Adana Gündoğdu Koleji

Paylaş