*GENCÎNEN OLSAM VÎRÂN EDERSİN

Gencînen olsam vîrân edersin
Âyînen olsam hayran edersin

Tîr-i nigehden dâğ-ı derûna
Baksan ne işler seyrân edersin

Saki keramet sende ya bende
Bahri habâba mihmân edersin

Nezzâre-i germ etdikçe ey çeşni
Âteşle âbı yek-sân edersin

Ey huşk zâhid dem urma meyden
Dest-i duayı mercan edersin

Zâhid o meh-veş bir nurdur kim
Büttür demezsin îmân edersin

Mâdâm uçarsın gözlerde amma
Rûyun perî-veş pinhân edersin

Tabl-ı tehîden gümdür suhanler
Bî-hûde Gaalib ef gaan edersin

Etvâr-ı cerhe uy mevlevî ol
Seyrân edersin devrân edersin

 

 

Şeyh GALİP  (1757-1799)

*VE UMUTTUR EN SON İNSANI TERKEDEN

 

Ağacımın kaçmış yeşili, hasta mı dersin?

Bülbül yoksa bana naz mı edersin?

Dün akşam tekrar isyanla düşüme girdi,

Dudağından gelen devrimateşi bir başka şimdi.

 

Dereler susamış yağmur su bekler ondan,

Uyurken upuzun dolunay öper ak boynundan,

Eski ozanların hikmeti sezilir sözünde

Yaşama hırsı eskisinden çok gözünde.

 

Sebilden su içtim ona sağlık dileyerek,

Güneş girer fincanıma

Dibek kahvesinde,

Yanında yokken de yaşarım onu eskilerde;

 

Dolaşırım çarşıda sevi türkümüzü söyleyerek,

Ancak sevda kurtaracak bizi Ölümden,

 Ve umuttur en son insanı terk eden.

 

Necati ZEKERİYA

*HARNUP'UN BAĞRINDAKİ ÇİVİ

 

 

Seni en çok Güver uçurumunun kenarındayken aradım.
Uçurum bir milyon yıllık ,
Yüz on beş metre derinlik.
Sevgimiz yedi yıllık ama Güver'den çok daha derin.
Sanki birden tutacakmışım gibi elimi sana uzattım,
Şu kadar bin kilometreden
Ve tuttum güverin uğuldayan çığlığını 115 metreden
Duydum sesini iki saat ayrımı olan çok uzak yerden
Sevişmenin doruğundan düşer gibi boşluğa
Bir bilinmeyen kuşun çığlığı yuvarlandı
Dudaklarından uçuruma.
Uçurumun kıyısında bir harnup ağacı
Uçurum bir milyon yaşında,
Harnup yüz,
Yedi yıllık sevgimiz.
Harnupun dallarında çiçek açmış adak çaputları
Yaz kış çiçeklerini dökmüyor Harnup
Gövdesine kalın bir çivi çakmışlar
Bencileyin acılar çeken Harnup
Uçurum bir milyon yaşında
Harnup yüz
Yedi yıllık sevgimiz
Sakız sakız kanını akıtmış yarasından
Adak çiçekleri renk renk dallarında
Güver uçurumu bir milyon yıllık
Harnup yüz yaşında
Çivi on yıl önce çakılmış
Sevgimiz daha yedi yıllık
Benim tek niyetim sensin
Bu çiviyi çekip çıkarabilsem bağrından harnupun, benimsin
Çıkaramazsam olmayacak niyetim
Harnup çektikçe bağrındaki acıyı
Bende çekeceğim ölene dek
Harnupun sakızı , çivinin pasına kaynamış
Yarası derini derin harnupun
Tuttum çivinin başını
Nede güçsüzmüş parmaklarım
Dayan sevdalı yüreğim
Göster gücünü demire
Göster sakızı taşlaşmış harnupa
Kurtar harnupun yüreğini
Ve kurtar kendi yüreğini
Çek,
Çek çıkar çiviyi güçsüz parmaklarım
Herkül'se herkül'ün
Zeus'sa zeus'un
Zaloğlu rüstem'in
Hz. ali'nin parmakları ol
Savaşım zorlumu zorlu
Kan ter içindeyim
Bir milyon yıllık uçurum
Harnup yüz yaşında
Çivi yarası on yıllık
Sevgimizse yedi
Pas sakıza , sakız pasa kaynamış
Çıkarabilirsem çiviyi ,uçsun gönül kuşum kendi göklerinde
Çıkaramazsam , işte uçurum
Paslı çivi oynadı yerinden
Ya kırılırsa başı çivinin
Canımı takıp dişime
Senin adını haykırdım uçuruma
Sesim geri döndü yüz on beş metreden
Ve bir milyon yıl öteden
Çivi söküldü harnup'un bağrından
Demek , demek benimsin günü birinde sevgilim
Harnup'un yarası on yıllık, benim ki yedi
Harnup yüz yaşında , bir milyon yılllık uçurum.
O paslı çiviyi saklıyorum
Güver uçumunca sabırlıyım
Ölsemde, kalsamda
Dünya durdukça seni seviyorum.
Dünya durdukça seni seviyorum.

 

Aziz NESİN

*BEKLEDİM

 

Bekledim ;Hem de çok bekledim. Bu sevginin biteceğine inandım. Ama olmadı. Yaz gelsin tatile gidip kafamı dinleyim, düzelirim dedim. Seni unuturum sanmıştım ama olmuyor. Geçtiğimiz yerlerden yürürken aklıma geliyor anılar. Ve ben bir heyecanla anlatıyorum sonra diyorum ki "Ben onu görürsem herşey biter biliyorum." Çünkü bitmedi. Kalbimin derinliklerinde bir yerde olduğunu biliyorum. Kalbimin kenarında bir köşesinde patlamak için bekliyorsun. Kendime, başkalarına bunun artık bir anı olduğunu ve her anın güzel olduğunu söyledim ve öyleydi de. Ama artık geçti ve bitti. Bir daha olmayacak biliyorum ;ama yine de bu bana acı veriyor işte, sadece acı.

 

İnsanlar nasılsın diye sorduğunda aslında gerçekten sormuyorlar. Onların beklediği cevabı vermemi istiyorlar. "İyiyim" dememi ve bende bunu yapıyorum. Hiç biri yalan olduğunu anlamıyor. Sadece bir numara olduğunu. Artık güzel bir oyuncu olduğumu düşünüyorum. Ne kadar saçma değil mi ? Onlar sorduğunda kötü demem yeterli gibi. Ama değil. Ben o hep gülen, mutlu ve insanların derdini anlayan ve dinleyen kızım. Buna alışmışım. Bana gelip sen iyi değilsin sadece iyi bir oyuncusun demelerini aslında iyi olmadığımı anlamalarını istiyorum ;ama etrafımda bunu yapacak kimse yok. Başka insanlarla konuşuyorum belki senin yerini doldururlar diye ama olmuyor, yapamıyorlar. Öyle bir boşluk oluşmuş ki dolmuyor ne kadar çabalasamda olmuyor işte.

 

Sen şu anda mutlusundur umarım. Umarım diyorum çünkü artık benimle konuşmuyorsun bir mesaj bile atmıyorsun aklına gelmiyorum bu ne yapıyor ne durumda diye. Teşekkürler bana nasılsın diye bir mesaj atmadığın için. Çünkü sende iyi olduğuma kanacak kadar aptal birisin. Bunu biliyorum. Ben artık sadece gelsin demiyorum işte o kadar...

 

Merve CEYLANOĞLU

*GÜN IŞIĞI

 

Cemalini süzdüm kırık aynalardan

yine de güzeldin

sana meftun

sana müştak düş yorgunu

asude yüreğim

ve sen sen yüreğimin miftahı

sana susuyorum günden güne

sana susuyorum ötesi yok işte

 

Sezai KARAKOÇ

*KENDİ AĞZINDAN NEŞET ERTAŞ'IN HAYAT HİKAYESİ

 

 

bin dokuzyüz otuzsekiz cihana
kırtıllar köyünde geldin dediler
babama muharrem, anama döne
dediysen atayı bildin dediler

dizinde sızıydı anamın derdi
tokacı saz yaptı elime verdi
yeni bitirmiştim üç ile dördü
baban gibi sazcı oldun dediler

o zaman babamdan öğrendim sazı
engin gönül ile hakk’a niyazı
o yaşımda yaktı bir ahu gözü
mecnun gibi çölde kaldın dediler

zalım kader devranını dönderdi
tuttu bizi ibikli’ye gönderdi
babam saz çalarken bana zil verdi
oynadım meydanda köçek dediler

anam döne ibikli’de ölünce
tam beş tane öksüz yetim kalınca
beşimiz de perişan olunca
babamgile burdan göçek dediler

yürüdü göçümüz tefleğe doğru
bu hali görenin yanıyor bağrı
üç aylık çoçuğun çekilmez kahrı
bunlara bir ana bulun dediler

yozgat’ın kırıksoku köyü’ne vardık
bize ana yok mu diyerek sorduk
adı arzu dediler bir ana bulduk
işte bu anadır buldun dediler

en küçük kardaşı kayıp eyledik
onun için gizli gizli ağladık
üstelik babamı asker eyledik
yine öksüz yetim kaldın dediler

zalım kader tebdilimi şaşırttı
heybe verdi dalımıza devşirtti
yardım etti yerköy’üne göçürttü
biraz da burada kalın dediler

yerköy’den kırıkkale’ye geldik
babam saz çalarken biz çümbüş aldık
kırşehir’e varınca kemanı çaldık
aferin arkadaş çaldın dediler

yarin aşkı ile arttı hep derdim
babamı bir yere dünür gönderdim
başlık çok istemişler haberin aldım
istemiyor yarin seni dediler

kırşehir’de yedi sene kalınca
düğün düzgün hepsi bize gelince
burada herkese yer daralınca
ankara’ya gider yolun dediler

ankara’da (sünnetçi) veysel usta’yı buldum
epeyce eğleştim, evinde kaldım
yüz lirayı verip bir yatak aldım
etti isen böyle buldun dediler

bir ev kiraladım münasip yerde
kaldı kavim kardaş hep kırşehir’de
bu aşk hançerini vurdu derinde
çaresini bulmazsan öldün dediler

yarin aşkı ile döndüm şaşkına
arada içerdim yarin aşkına
canan acımaz mı garip dostuna
bunu da içeriye alın dediler

*ŞAH BEYİTLER-90

 

Zülfün ki arifane eğilüb öper lebün
Bir rinddür ki câm-ı şarâbı çöker çeker

                                                        NECATİ

"Ey sevgili,

Dünya işlerini hoş görenler nasıl ki şarabı yere çöküp de içerlerse,

senin saçların da o bilgelikle öylece eğilip dudaklarını öper."

 

Şarapla dudak, şarap içmekle dudak öpmek arasında ilgi kurulmuş bir beyittir. Dudak,  Divan edebiyatında şarapla çok ilişkilendirilmiştir. İkisi de kırmızı, ikisi de mest edicidir.

Şarabı içmek rindane bir işse, sevgilinin dudağını öpmek de o kadar rindane iştir.

Şarabı içen kişinin çömelmesi, dudağı öpen saçın eğilmesi onlara verilen kıymeti ifade ediyor. Yüz üzerine düşüp dudakla temas eden saçın eğilme durumu, hüsn-i talille (güzel nedene bağlama) çok güzel ifade edilmiştir. Saç; dudağa ulaşmak ve onu öpmek için mücadele içindedir. Tüm bunlarla sevgilinin bu kıymeti hak ettiği vurgulanmıştır.

 

 Yorum:İ.Cemal TORUN

Özel Adana Gündoğdu Lisesi

Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni

 

*GÜZ

Günler gitgide kısalıyor,
yağmurlar başlamak üzre.
Kapım ardına kadar açık bekledi seni.
Niye böyle geç kaldın?

Soframda yeşil biber, tuz, ekmek.
Testimde sana sakladığım şarabı
içtim yarıya kadar bir başıma
seni bekleyerek.
Niye böyle geç kaldın?

Fakat işte ballı meyveler
dallarında olgun, diri duruyor.
Koparılmadan düşeceklerdi toprağa
biraz daha gecikseydin eğer...


Nazım Hikmen RAN

*SEVGİ VAR

 

 Allah çeşit çeşit mahluk yarattı
İnsan mayasında kilde sevgi var
Adem'den halk etti rızkı arattı
Konuşan ağızda dilde sevgi var

Her canlıdan birer nesil türedi
Her biri bir başka yere ıradı
Seven sevdiğinden aldı muradı
...

Yanan yüreklerde külde sevgi var

Kırlarda çiçekler rengarenk açtı
Papatya kızların başına taçtı
Kırmızı gelincik mutluluk saçtı
Bülbülün sevdası gülde sevgi var

Tabiat sırrını gören ağladı
Aşk ile kalbini Hakk'a bağladı
Erenler hu çekti derya çağladı
Dicle'de,Fırat'ta,Nilde sevgi var

Allah'ın buyruğu ulu fermanda
Oksijen kaynağı yeşil ormanda
Tahıllar savrulan sarı harmanda
Esen rüzgarlarda yelde sevgi var

Doğudan batıya bizim ellerde
Mecnun'un gezdiği kızgın çöllerde
Hoyrat türkülerde şirin dillerde
Aşığın sazında telde sevgi var

Okunan ezanda çalan çanlarda
Ağaran şafakta söken tanlarda
Seher vakti zikir eden canlarda
Tanrı'ya açılan elde sevgi var

Baki der ki sevgi bir mihenk taşı
Sabırla oluşur kamilin yaşı
Kur'an da eliftir harflerin başı
Yirmidokuz harfte zelde sevgi var

 Baki YILDIRIM 25.05.2007
Tanyeri Ağarırken sf.8-9

*KAVUŞTUKÇA



Tam bu vakit kayığına biner aşk

Dalgalarıyla süslenip girer gönlüme

Gönderirim umutlarımı sevgiliye bir mektupla

Banaysa satır sonları kalır hüzünden, bir de dayanmak

Bir de, görüldülü mektupları yeniden okumak

 

Çiğdem tadıyla varır mektubum, yağmur öncesi

Kokusuyla, duygularının kuytu kıyılarına

Bilirim hangi acıları duyacağını, hangi sevinçleri

Çiftçilerin yorganlarını tarlalara serdiği

İnce ince tüttüğü zeytin ağaçlarının

Söyleşilerin tütün ve gülüşlerle derinleştiği

Geçmişin gelecekle birleştiği bir günde

 

 

Dalgalara dönüşür kimliği sözcüklerin

Eyleme taşınır umutlar, defterler

Kitaplar yaprakları açık kalır

Resimler oluşur zamanın köpüklerinde

Düşlerin düşlerimle birleşir kalır

Bir gezintidir bu görüldü mektuplarıyla

Zaman geçer geriye aykırı izler kalır

 

 

Ve yaşayacaklarımız sevgilim

Eskinin yerini alır

 

 

Metin CENGİZ

*BİLMEZ MİYİM HİÇ...

Bilmez miyim hiç bütün bu sözler ne der ona
Bu sözler ve bu sözlerin içinde çırpınan uzaklıklar
Dolaşıyorum bir başıma, ortalıkta kimsecikler yok
Kıyılar da bomboş, kır yolları da
Soluğumu duyuyorum ara sıra, bir onu duyuyorum
Duymuyorum be...

lki de, biliyorum yalnızca
Ayaklarımın altında yaban naneleri, kekikler
Yol kenarında bir kapı, tahta
Peki, kim yitirmiş evini, ya da
Hangi yitikle yok olmuş o yapı
Kimbilir
Vuruyorum yokuş aşağı, kıyıya
Bir taşın üstüne oturuyorum
Ben oturur oturmaz
Çıkıyor kuytularından bütün görünümler
Ve ufak bir oyun oynuyor bana doğa
Alıp alıp götürüyor gözlerimi bıkmadan
Kısalıp uzayan bir çift yılan balığını andıran gözlerimi
Güneşin şavkından yuvarlanan çakıllara
Tam o sıra bir vapur yanaşıyor iskeleye uzun sürecek bir sonbahar taslağı gibi
Denize yeni sürülmüs bir tarlaya benziyor, uyanık, diri
Ve işin tuhafı bense
Alışıyorum gittikçe
Her gün bir parça daha alışıyorum yalnızlığıma
Ürperiyorum bir ara arkamdaki ayak sesinden
Ve bu yüzden mi bilmem
Durup bir süre çevreme bakar gibi yapıyorum
Sürüyle kus havalanıyor defnelerin içinden
Sürüyle, evet, hatırlıyorum birden
Nicedir unutmuşum saymayı bile günleri
Dağılıp gitmişler herbiri bir yana
Kuşlar gibi, onlar da
Benimse ne gidecegim bir yer
Ne de özlediğim bir şey var
Öyleyse neden yazıyorum bu sözleri ona
Bu biraz sevdaya benzeyen, biraz da sevdasızlığa
Böyle gelişigüzel, böyle kırık dökük
Sanki hiç kimselerin kullanmadığı bir gün kalmış bana.

Uzun bir cumartesiyi hatırlıyorum, saat on iki
Dalıp gidiyorum, düsünüyorum da, saat on iki
Bir sigara yakıyorum, bir kağıda bir iki dize yazıyorum
Yerini iyi bilen, onurlu bir iki sözcük daha
Ama hiç kımıldamıyor, akrep de, yelkovan da
Yani tam böyle birşeye benziyor zaman
Yılgın ve çarpıcı renkler içinde pek kımıldamayan
Çıkageliyor sonra, saat on iki.

Anlıyorum
Yaşam elbette uzun biz duyabildikçe sevgiyi
Yalnızca bunun için uzun
Yani sevgiyle de sevebilir insan, sevdayla da
Örneğin
Bir sevgiyi yontup onarmak için
Döğüşmek de sevgidir
Ve benim bildiğim kadarıyla
Her şeydir bir insan, her şeydir
Yalandır kısalığı yaşamın
Ve özellikle insan dediğimiz şey
İnançli bir insan soyunun parçasıysa.

Sonunda başbasa kalıyoruz gene
Başbaşa kalıyoruz doğayla ben
İşte az önce yağmur da başladı, cumartesi günlerden
On temmuz cumartesi
Bir vapur daha kalkıyor iskeleden
Ve yağmur hızlanıyor biraz
Uzanıp yatsam diyorum otların üstünde çırılçıplak
Tam öyle yapıyorum
Şimdi yağmuru seviyorum, şimdi yağmuru seviyorum, yağmuru seviyorum.

EDİP CANSEVER

*TUTKAL

Bir sabah uyandım baktım
Düşüm yastığıma yapışık
Şiir yazarken ölmüşüm
Dilime yapışık sözcükler
Çığlığım tavana yapışık

Eğilip baktım pencereden
Rüzgar damlara yapışık
Gözlerim yapışık Antakya
Ölü götürüyor üç beş kişi
Ayakları yola yapışık

Kime küsmüş nar ağacı
Çiçeklerini yere atar
Cellat üşür gölgesinde
Tere batmış darağacı
Ayakları köze yapışık

Sen nasıl baharsın böyle
Bütün kuşların tek kanatlı
Korkuları tüylerine yapışık
Ağaçların çiçek açmış
Acıları dallarına yapışık

Sen ne biçim uygarlıksın
Parmağın tetiğe yapışık
Özgülük beslersin kafeste
Kadınların çiçek açmış
Sıcaklığı vitrinlere yapışık

Bir sabah uyandım baktım
Çürük bulutların altında
Takla atıyor kirli sular
Işığa sövüyor üç beş kişi
Kimlikleri yüzlerine yapışık

 

Ali YÜCE

*19 EYLÜL GAZİLER GÜNÜ

Yorumsuz



*AT

 

 

At konuşmadan çıkar yollara
Eğersiz çıplaktır bir payitahtın
ıssız sokaklarından sabaha karşı
bir ılgarla geçer
Açılır sular ve deniz koşar yalnızca
kendinin bildiği ülkeye doğru
Ardında kıvılcım tarlaları bırakır
Ayaklarında mermere çarpan
demirler bulunması bundandır
Denizi bilir de bakmadan geçer

At uysaldır parlak gönderine
çekilir çocuklar ve gökkuşağı
Kamçıdan dizginden gemden çekinmez
Korkusundan değil utanmasından
Bir çam hizasından geçer ormanı
Yel burnunun narin kanatlarına
bir ipek sezgisiyle dokunur. Ova

Sonra kentler gelir durur bakar at
Gözleri güzeldir gelecek gibi
Sisli yaprakları demir kargıyla
kuşatan askerler ve köpekleri
yelesinin sularında boğulsun diye
fırtınayı bekler

Sonra çılgın dörtnala bir koşu başlar
Nereye nereye? Belki Oramar
Yakar kendi yazısının yapraklarını
Sarı tanyerinin bulutlarından
alnına durmadan yıldızlar kayar
Ayağı sekili dağ köylerinden
kaynağı bilinmez sulara doğru

Bir resim değildir at ve sınırları
tam çizilmemiştir
Tökezler bir düşün yamaçlarında
Kişneyerek bir çavlana dönüşür
Bekler Oramarın ıssız dağları
ve altın nadaslardan doğan çocuklar
yeni bir at gelinceye kadar

 

 

Onat KUTLAR

*EY DOST !

 

 

Ey dost!

Dostlukla sana çok yakınız.

O kadar ki nereye ayağını bassan o yerin toprağı oluruz

 Âşıklık mezhebinde reva mıdır ki,

âlemi seninle görelim de seni görmiyelim?

MEVLÂNÂ

 

 

*FASL-I HÜZZÂM

'''bir hüzzam şarkı oldu, dudağımda nağmeler gönlümdeki baharda, soldu çiçekler güller'' ................ beni de al karanlığına boya sol yanımı bir gözlerim kalsın beyaza bakan birde şavkı vursun gelinliğine,kapalı gözlerinin yaşanmamış aydınlığa inat yaşasın karanlığımız sallanır... bir çift el asılı kalır havada hep sallanır iki damla gözyaşı ardından senelerce ağlanır gözler gözyaşına müebbet mutluluk kayıp adreste bir yanım eksik bir yanım yarım eksikle yarımı,bir tam etmedi hayatın hayat öteliyor mevsimleri hep sonbahara fasl-ı hüzzâm artık bütün şarkılar '''bir hüzzam şarkı oldu, dudağımda nağmeler gönlümdeki baharda, soldu çiçekler güller''

Abdullah ERCAN



*BENİM SEVDAM HÜZZAM



Beni düşünme….

Kimbilir..

Belki başka bir şehirde

Veya..hazana özenen

haziranın gözlerinde olurum…

fırtınaların önlerinde

bulutları kurşunlarım özgürce…

hoyrat bir rüzgar gibi

yar olmam dağbaşlarına…

Boşver…

Beni düşünme …

Ben yüreğimi aşkta kaybettim…

Sığamıyorum güneşin gölgesine

Vedalarla tanıştığımdan beri….

Şimdilerde biraz üşüyorum…

Gökkuşağı elimden alınmış …

Renklerim yitik….

Bir ben kalıyorum

Içimdeki yaralarla….

Meğer…

Hep haramiymiş sevdalar…

Gece karanlığında

Soluksuz bırakan…

Kılıçtan keskinmiş

Bozguna uğrayan aşklar..

Kuşandığımız hüzünler,

Talan görmüş düşlerimiz

Meğerse hep yalanmış…

cephanemiz ise

Gerdeğe girmeyi bekleyen ümitler…

Haydi…durma…

Yüreğimin izinden yürü…

Gel demeyi bilemem….

Belki….

Isyanlarımı söylemem ellerimle…

Ama…susmayı iyi bilirim

Kendimi katlederek…

Yeminler ederim

zulmün yasını tutmaya..

Pusuya düşerim

Darmadağınık rüyalarımla

Masallara da ağlarım…

Çünkü …bilirim…onlarda kirletildi artık…

Sen beni düşünme…

Eğer özlersem …

Sadece avuçiçlerini öperim…..

Hatırlasana….

Benim sevdam hüzzam….

Zeynep Nilgün GÖKÇEÖZ

*BANA YALNIZ KUŞLARI VE ÇOCUKLARI BIRAKIN



 

 

sen susunca
askıya alır birileri
senin yerine
senin düşlerini

dinle bak
o sen değilsin ki
onlar yine
soluk soluğa senin içinde

denizine varmadan
yorulup dönen sular
birden kayboluyorsa
solgun çizgilerinde yüzünün
bir kaç kulaç daha kayar
senden öteye zaman

tam inecekken
sarılıp iplerine usancın
çözülür birer birer
dilinin ucundaki sözler

gidin dersin
hepiniz gidin
bana yalnız kuşları
ve çocukları bırakın

 

Tekin GÖNENÇ

*KÜÇÜK BALIKÇI KÖYÜ

Ağlar asılmış
evlerinin önüne
yakalamak için yıldızları.
Akşam olunca
yanan gaz lambalarını
yem olarak kullanıyor
bura insanları.
Yıldızlar
bir gece olsun
kanmıyor bu yemlere.
Ne bu düş gidiyor oysa
ne de
yoksullukları.

 

Ahmet ERHAN



*ASKER

 

 

Uykusuz geceler bunlar

dağ başlarında, nöbette.

Uzakta, çok uzakta,

tek tük ışıklarını seçtiğin şehir

sokaklarında kısık sesle

şarkılar söylediğin.

 

 

Cevat ÇAPAN

*HÜSNE MAĞRUR OLMA EY MİHRİ MÂHIM

 

Hüsne mağrur olma ey mihri mâhım

Niceler yokuştan inişten geçti

Kâr etmedi sana feryâd ü ahım

Tîr-i âhım kûh-ı Keşiş'ten geçti

Seni bî-mürüvvet, seni bî-vefâ

Kim kime etmiştir ettiğin bana

Şimdi de yâr olmak istersin amma

N'ideyim sevdiğim iş işten geçti

Benden sana izin ey gözü âfet

Var kimi istersen eyle muhabbet

Şimdengeru sen sağ ben de selâmet

Seyrânî bu alış verişten geçti

 

SEYRÂNÎ

*BENSİZ GİTME, İSTEMEM

Fotoğraf: Cemile Kazdal

 

 

Demek sen böyle salına salına bensiz gidiyorsun ey canımın canı
Ey, dostlarının canına can katan
Gül bahçesine böyle bensiz gitme istemem

İstemem, ey gökkubbe, bensiz dönme
İstemem, ey ay, bensiz doğma
İstemem, ey yeryüzü, bensiz durma
Bensiz geçme, ey zaman, istemem

Sen benimle beraberken
Hem bu dünya güzel bana, hem o dünya güzel
İstemem, bensiz kalma bu dünyada sen
O dünyaya bensiz gitme, istemem

İstemem, ey dizgin, bensiz at sürme
İstemem, ey dil, bensiz okuma
İstemem, ey göz, bensiz görme
Bensiz uçup gitme, ey ruh, istemem

Senin aydınlığındır aya ışığını veren geceleyin
Ben bir geceyim, sen bir aysın madem
Gökyüzünde bensiz gitme, istemem

Gül sayesinde yanmaktan kurtulan dikene bak bir
Sen gülsün, bense senin dikeninim madem
Gül bahçesine bensiz gitme, istemem

Senin gözün bende iken
Ben senin çevganın önündeyimdir
Ne olur, öylece bak dur bana
Bırakıp gitme beni, istemem

O güzelle berabersen, sen ey neşe
İstemem, sakın içme bensiz
Hünkarın damına çıkarsan, ey bekçi
Sakın bensiz çıkma, istemem

Bir şey yoksa bu yolda senden
Bitik bu yola düş enlerin hali
Ben senin izindeyim, ey izi görünmez dost
Bensiz gitme, istemem

Ne yazık bu yola bilmeden, rasgele girene
Sen ey, gideceğim yolu bilen
Sen ey yolumun ışığı, sen ey benim değneğim
Bensiz gitme, istemem

Onlar sadece aşk diyorlar sana,
Oysa aşk sultanı mısın sen benim
Ey, hiç kimsenin düşüne sığmayan dost
Bensiz gitme, istemem...

Mevlana Celaleddin RUMÎ

*ATLANAMAYAN KUŞAK

www.celaliboylu1.blogspot.com

 

 Pompalı gazocağı gördünüz mü hiç
Gazocağı iğnesi, filit makinesi
Kömür ütüsüyle ütü yaptınız mı
Korlaşmış mazgallardan kızıl kıvılcımlar
Uçar üstüne ak tülbentlerin
Kırkmerdivenlerden tırmandınız mı
Hayatın yokuşuna
Ermeni klisesinden bozma ilkokullarda
45 lilerin en küçük olduğu sınıflarda
Matilda, Mazalto isimli Sefardik yahudilerle
Kankardeş olduktan sonra
Ev yolunda
Horozlu şeker yediniz mi
Yavru sokak kedileri doldurup okul çantanıza
Eve korukuyla sızdınız mı arka kapıdan
Hıdrellez günü ateşten atlayıp
Tebeşir evler çizdiniz mi kaldırımlara
Delikli yüz paralar koyup tebeşir eviçlerine
Niyetler tuttunuz mu
Anababa hırgüründen usanıp
Öfkenizi sulara vererek körfezde
Yunuslarla yarıştınız mı
Kendinizden büyük oğlanlarla Fuar’ın
Lozan kapısından Montrö’ye elele
Palmiyeli yoldan yürek ağızda
Utangaç adımlarla yürüdünüz mü
Özel’in ışıyan güzelliğine şaşarak
Halil Rifat Paşa’da
Refik Durbaş’la aynı köprü başında
Özkan Mert’le gölgesinde Saat Kulesinin
Şiiri kafaya koydunuz mu
Ufuklara bakıp, ak bir yelkenli olsam ah be ah
Marsilya bandıralı bir şilep ah be ah
Bir gitsem gidebilsem o güzelim uzaklara
Diyerek masmavi kahroldunuz mu
Sanat tarihi dersinde
Rokoko mimarisinde
Gömülüp arka sıraya
Bir kaşık suda boğmak geçti mi içinizden
Küçük kentin insanlarını
Gece trenlerine atlayıp “okumak üzere”
Büyük kente doğru
yararken karanlığı lokomotif
Süzülürken vagonunuz gelincik tarlalarından
İzmir’i bir daha görememe ihtimalini
İşitememe ihtimalini bir daha
“ Çökertmeden çıktık ta Halilim” türküsünü
Ciddiyetle düşündünüz mü
İstabul’un evrenselliğine, büyüsüne inat
Taşralı ilişkilere koyuldunuz mu
Anlamadığınız herşeye tepki
militan oldunuz mu
Deniz, Sinan, Ulaş adlı
çocuklar doğurdunuz mu
Birgün herşeyi çapraşık bularak
Zembereği kırık bir saat gibi durup
Herşey oluruna varıncaya kadar uyusam
Acaba bir quartz gibi uyanabilir miyim
Birgün baş avuçlar içinde
bunu ve başka tuhaf şeyleri
Ve evrenin son saniyesini dehşetli merak edip
Fena halde yoruldunuz mu
O halde siz de bizim kuşaktansınız

 

 
Hale KORAY

 

PAYLAŞ