Sevdanın ayak izleri kalmış yüzünde
Umudun mavi kokusu,
Ezberimdeki büyülü nefesi
...İçkin bakışlarının…
Sen bilinmeze döndün yönünü
Bense umuda.
Uzatılan bir eldi hayallerimde
İçten ve dostluk sunan...
Kuru bir dal gibi kaldı hislerim önünde,
Uzayıp giden bir yalnızlığım sayende,
Gözlerini biraz mavi, biraz yeşil sevmiştim…
Varlığın bir mürşid-i aşktı aleme,
Ben de kapıldım o sevdanın rengine.
Az gittim uz gittim,
Vardığım yer yalnızlıkla hepmekan,
Anladım ki bana vefalı bir mürşit gerek…
Yıldızları toplar dururum şimdi
Bir çocuk çiçek toplar gibi
İçimin umut bahçelerindeki maviden.
Sevgi güneşi aydınlatır gökyüzümü…
Bir sevda arabası sanki bedenim
Umut atlarına koşulu.
Yol uzun, yüküm ağır,
Bilmem bu hızla gücüm nereye varır…
Gel artık!
Ağaç oldum yaş(s)lı penceremin önünde
Yalnızlığın güvertesinden baka baka yollarına
Sessizliğin ayak sesleri duyulurken
Eprimiş güz sokağımda…
Durmuş Ali ÖZKALE-ADANA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder