Bende elinin tersi ile ittiğin ne varsa, zamanla yüreğine saplanacak bir kurşun olacak yokluğum. Yürüdüğümüz sokaklarda beni göreceksin önceleri, odanın bir köşesinde, gittiğin her yerde. Sonraları beynini kemirecek yokluğum kalbinde hissetmeye başladığın acı vücuduna bir kanser gibi dağılacak. Saçlarına dokunumuşu hissedeceksin, parmaklarım saçlarında dolanmadığı için saçlarından ilk defa o zaman nefret edeceksin. Parmak uçlarımı yanağında hissedeceksin, sözlerim aklına düşecek, bu hayatta ilk defa annen dışında bir kızın yokluğunu düşünmek seni yıkıcak belki de.
Neden yıkıldığını düşüneceksin, seni annen gibi koruduğum, gerektiğinde sırdaş, gerektiğinde yoldaş, gerektiğinde arkadaşın olduğum aklına gelecek.
Yarım kalacaksın, çok yarım. Beni hatırladığın gün buz gibi olacak hayat sana, ellerin donacak, ayakların üşeyecek neden biliyor musun? Ben senin için ağlarken nasıl öyle soğukkanlı durup beni öylece bırakıp gidişini hatırladığın için, kanın donucak belki de. Belki de kendinden nefret edeceksin. Benim istediğim şeyleri yapmadığın için belki de dolacak o ağlamayı bilmez gözlerin. Ufak bir sarılışında bayramlık çocuk sevinci yaşadığım aklına gelecek, işte o zaman benim bu hayatta fazla bir şey istemediğimi anlayacaksın.
Sıkılıp gitmeyi aklından geçirdiğin her güne lanet edeceksin, kendimi değersiz hissettirdiğin her güne, yanımda olmadığın her saate, her dakikaya. Ve sen ağlarken ilk defa sarmayacak seni kollarım. Sana yazdığım satırlar aklına gelecek, sana okumama izin vermediğin her mısra yüreğine bir mızrak gibi saplanacak.
Korkma sevgilim, ben seni hep hatırlayacağım. Sen bana erken gelip fazla erken giden çocuk, bir gün beni anlayacaksın. Bir sahil kenarında, soğuk bir oda da, birinin yatağında, başka birinin hayatında. Belki kızının ismi olacak ismim, belki başını yalnız koyacaksın yastığa ve gözyaşların akarken karanlık geceye bana hiç söylemediğin o güzel sözleri mırıldanacaksın.
Pişman olacaksın sevgilim, hayatında ben olmadığım için değil beni üzdüğün, sevgimi hiçe saydığın için.
Pişman olacaksın ve ben olmayacağım. Dertlerimi dinlemediğin için pişman olacaksın, beni bir yük gibi gördüğün için, o sokakları geçerken elimi tutmadığın için, her yağmurlu gün beni hatırlatıcak sana. Yağmuru ne kadar sevdiğimi hatırlayacaksın. Duyduğun şarkı beni anlatacak sana ve sen ilk defa bir şarkıda korkmadan bağırarak ağlayacaksın. İlk defa incineceksin bu hayatta, incittiğin insanlar aklına gelecek, insanları düşüneceksin ve sonra tekrar beni. En çok benim canımı acıttığın aklına gelecek ve sevgilim ilk defa canın bu kadar acıyacak. İlk defa bir ayrılık seni yok edecek.
Bir gün pişman olacaksın sevdiğim, işte o zaman çok geç olacak...
A.Melisa GEMİCİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder