*ATEŞ BÖCEĞİYDİM

 

 

Mağrur bekleyişlerin,

Az önce geçti kapımdan.

Ezberi bozulmuş,

Kararsız çığlık gibisin,

Var olmakla,

Olmamak arası,

Kifayetsiz,

Bensiz.

Biliyorum,

Sakladığın yaralarda,

Umutla yeşeriyor adım.

Sevdam büyüdükçe,

Eksiliyor bir yanın.

Bütündün kendi dünyanda,

Aşksız yarım.

Ateş böceğiydim,

Işık tutan içene,

Aydınlatıyordum,

Yüreğindeki sonsuz boşluğu,

Sevgiyle doluyordun.

Anladın,

Yarımdın.

Yangınlardan kaçıp,

Yanarak geldim sana.

Işık saçarak tükenirken ben,

Sormadın ahvalimi,

Sevinçle el çırparken...

Desem ki hiç gelmeyeceğim,

Dokunmadı, dokunmayacak ellerim,

Uzatsam ellerimi sonsuz boşluğa,

Sevgimle dokunmadan,

Kirlenir mi ellerin?

//Bil ki; ne sana geleceğim,
Ne senden gideceğim...//

 

Zeynep ÖZMEN