Bir şiir gibi ansızın çıkageldin
Çok eski bir zamandan uzun sürmüş bir savaştan
Ağır yaralar almış biri gibiydi gelişin
Gizlenmiş ve yeniden gün yüzüne çıkmaya karar vermiş haldeydin
Yıllarca kendi yaralarını tek başına saran birinin maharetini taşıyordun
Ve mağrurdun bu yüzden
Gücünü bulmuş, silahlarını donanmış, bütün savaş naralarını
Kulaklarından silmiştin
Yüzündeki gölgeleri yıkadığın belliydi
Kahramanlığını unutturmak için yeni haller edinmiştin
Ya sonsuza dek susacak ya da konuşarak yeniden kendin olacaktın
Günahlarından, yanlışlarından söz ettin
Seni yeni bir masalda görmememiz için ölümlülere öykündün durdun
Ve bütün kahramanlar gibi yalnızdın
Bunu gözlerinden okudum
Bir şiir gibi ansızın çıkageldin
Çok uzun şeyler anlatmak isteyen birinin telaşı dökülüyordu sesinden
Mimiklerin hüzünlü, jestlerin kesik kesik konuşuyordun
Susmayı yakıştıramadığın için konuşmak en çok kendine dokunuyordu
Kapanmış bütün eski yaralara merhem olsun diye
Sözcükleri özenle seçiyordun
Ve bunu imlaya yükleyerek yapıyordun
Sözlerle yaralandığın cümleler kuruyordun
Özneleri taşıyacak yüklemler arıyordun
Yeniden bölüyordun heceleri
Şimdiki zamanla ne çok şey anlatıyor ne çok şey gizliyordun
Şimdiki zamanla bütün mekanları geziyordun
Her şeyi şimdiki zamana taşıyordun
Birinci tekil şahıslara katiyen tahammülün yoktu
Beni bize taşıyordun
Ve bütün biz diyenler gibi yalnızdın
Bunu gözlerinden okudum
Bir şiir gibi ansızın çıkageldin
Geride ne bıraktığını unutmak için gelmiştin
Fethedilmiş bir kalbe ihanetin hesabını sorarak gelmiştin
Bütün vebal kayıtlarını savaş meydanında yakmıştın
En çok "gelecek" sözcüğü denilince susuyordun
Ve ne çok konuşuyordun susmamak için
En çok "geçmiş" sözcüğü telaşa düşürüyordu seni
Ve ne çok rahattın telaşlanırken
Telaşını gizleme acemiliğinde ustalaşmıştın
Ve bütün ustalar gibi yalnızdın
Bunu gözlerinden okudum
Bir şiir gibi ansızın çıkageldin
İtiraz hakkı bırakmadın nesrin ve şiirin lüzumu yok diye
Sapladın hançerini masaya
"İnsan değiştirdiği adres kadar yaşar"
Dedin ve bu dizeyi sonuna kadar okudun
İlk kez baktın gözlerime ilk kez gördüğüm gözlerinle
Döndün ve son adresi de terkettin
Anladım
Ne sen benim görmek istediğim kadardın
Ne ben senin gördüğün kadar
Ya daha fazla ya daha azdık
İllaki yalnızdık
Hiç yaklaşamadığımız kadar yaklaştığımız aşkı
Bir kez daha kovduk
Çok eski bir zamandan uzun sürmüş bir savaştan
Ağır yaralar almış biri gibiydi gelişin
Gizlenmiş ve yeniden gün yüzüne çıkmaya karar vermiş haldeydin
Yıllarca kendi yaralarını tek başına saran birinin maharetini taşıyordun
Ve mağrurdun bu yüzden
Gücünü bulmuş, silahlarını donanmış, bütün savaş naralarını
Kulaklarından silmiştin
Yüzündeki gölgeleri yıkadığın belliydi
Kahramanlığını unutturmak için yeni haller edinmiştin
Ya sonsuza dek susacak ya da konuşarak yeniden kendin olacaktın
Günahlarından, yanlışlarından söz ettin
Seni yeni bir masalda görmememiz için ölümlülere öykündün durdun
Ve bütün kahramanlar gibi yalnızdın
Bunu gözlerinden okudum
Bir şiir gibi ansızın çıkageldin
Çok uzun şeyler anlatmak isteyen birinin telaşı dökülüyordu sesinden
Mimiklerin hüzünlü, jestlerin kesik kesik konuşuyordun
Susmayı yakıştıramadığın için konuşmak en çok kendine dokunuyordu
Kapanmış bütün eski yaralara merhem olsun diye
Sözcükleri özenle seçiyordun
Ve bunu imlaya yükleyerek yapıyordun
Sözlerle yaralandığın cümleler kuruyordun
Özneleri taşıyacak yüklemler arıyordun
Yeniden bölüyordun heceleri
Şimdiki zamanla ne çok şey anlatıyor ne çok şey gizliyordun
Şimdiki zamanla bütün mekanları geziyordun
Her şeyi şimdiki zamana taşıyordun
Birinci tekil şahıslara katiyen tahammülün yoktu
Beni bize taşıyordun
Ve bütün biz diyenler gibi yalnızdın
Bunu gözlerinden okudum
Bir şiir gibi ansızın çıkageldin
Geride ne bıraktığını unutmak için gelmiştin
Fethedilmiş bir kalbe ihanetin hesabını sorarak gelmiştin
Bütün vebal kayıtlarını savaş meydanında yakmıştın
En çok "gelecek" sözcüğü denilince susuyordun
Ve ne çok konuşuyordun susmamak için
En çok "geçmiş" sözcüğü telaşa düşürüyordu seni
Ve ne çok rahattın telaşlanırken
Telaşını gizleme acemiliğinde ustalaşmıştın
Ve bütün ustalar gibi yalnızdın
Bunu gözlerinden okudum
Bir şiir gibi ansızın çıkageldin
İtiraz hakkı bırakmadın nesrin ve şiirin lüzumu yok diye
Sapladın hançerini masaya
"İnsan değiştirdiği adres kadar yaşar"
Dedin ve bu dizeyi sonuna kadar okudun
İlk kez baktın gözlerime ilk kez gördüğüm gözlerinle
Döndün ve son adresi de terkettin
Anladım
Ne sen benim görmek istediğim kadardın
Ne ben senin gördüğün kadar
Ya daha fazla ya daha azdık
İllaki yalnızdık
Hiç yaklaşamadığımız kadar yaklaştığımız aşkı
Bir kez daha kovduk
A.GALİP
Kaynak:http://www.anafilya.org/go.php?go=7d5b350150945
Günümün şiiri oldu. O kadar güzel yazılmış ki... Aşk olsun şair dedim eserin sahibine... Paylaşım için teşekkür ederim.
YanıtlaSilŞiirler yazıldığı andan itibaren şairinin malı olmaktan çıkarlar.Hangi gönül telini titretirlerse biraz da onlara ait olurlar.
Sil