yüzünü güneşe dönen adam
güne, güneşe
meftunsun
gözlerin
ufukta,
bakışların
uzakta,
ötelerde arama
sevgiyi
elini siper et
güneşe
eğil biraz
içindeyim
yüreğinde çözülmemiş düğümlerin
gölgesindeyim
yüreğine tutunmak
isterken
döne döne gönlünün taş basamaklarında
kaybolmuş
kavimler göçünden
kalma
kelimeleri
unutulmuş
yitik bir
lisanım
elest bezminde yolu
çizilmiş
sapağı kör, izi silinmiş
cılgayım
boşuna arama
sorma
neredeyim
kendini
bildiğinde
bulacaksın
beni
mahkumlar kaçmayı hayal
ederken
bir
ben
gönlünden sürülmeden
aşkına müebbet
tutkun
gözlerinde
tutuklu
can
evinde kalmak istiyorum
sanki dünya
içeride
hep
ben dışarıda kalıyorum...
Zeynep Özmen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder