Çiçekler defileye çıkmış dallarda,
Uçuşuyor havada her güzel koku.
Arılar ham maddesini topluyor balın,
Oturmuş gül dalına beste yapıyor bülbül...
Yaşam ırmağına karışıyor gizil sevincim.
Akıyor suları, büyüyor denizimin mavi gözleri,
Duruluyor içimdeki okyanus,öfkesi dingin,
Sevgi adasına kuruluyor kulübesi
Gönül kentimin...
Uzanmış ılık güneşinde nisan,mayıs kolkola,
Bir ebruli salıncakta sereserpe düşlerm.
Pembe yanağında ,gelincik kırmızı var günlerin,
Yuvasında civciv sevinci her göçmen kuşun...
Umudun kıyısında düşlerim,
Serpilmiş kumsalına gönlümün,
Mutluluk gemisi bekliyor beni rıhtımda,
Sahilde bitmeyen senfonisi dalgacıkların,
Sonsuz öpücüğü konduruyor yanağına kumsalın,
Turunçlar çiçek çiçek kokarken
Doğanın harmanında...
Süzülmüş bir gülüş dağıtıyor dolu testiden esinler,
Alıp götürüyor beni aşk burcuna,
Bir imgesel yıldıza,
Yanağında güller açan bir sevginin kucağına,
Yazılacak şiirlere sözcük oluyor zaman,
Doğuruyor beni yenıden hicazkar yalnızlığım...
Tuz yerine sevinç basıyorum açılmış her yaraya,
İlkbaharın gelişini bölüşüyorum yokluğunla,
Bana ılık bir çiçek kokusu düşüyor gönül payıma,
Bir de sevgi kırmızısı yanağından ,gonca gül,
Sonra bir gönül mavisi iniyor savrularak dünyama,
Deniz de esriyor mutluluk saçan gözlerimde...
Uçup gidiyor canımın ortasına konan
Hüzün adlı akbaba,
Topluyorum yeni sevincin altın başaklarını
Bozkırdan.
Başıma umut kuşları konuyor her savruluşunda
Saçlarının,
İçimden yepyeni ırmakları geçiyor senli mevsimin...
Asıyorum gönül duvarıma senli an(ı)ları bir daha,
Herbiri, mavi görünüşlü çıplak gülüşler,
Köküne kibrit suyu gam ve kederin,
Düşlerime dolanıyor varlığın kırık aynamda.
Dili çözülüyor yeniden eprik tinimdeki
Esrik umudun,
Akmaya başlıyor canevimden aşkın pınarı,
Açılıyor tül yorganı senli sensizliklerin...
Durmuş Ali ÖZKALE-ADANA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder