Artık ansızın ürkmeyeceksin,
Gecenin bir saati camına taş geldiğinde...
Açmayacaksın tebessümle kapıları.
Uzağına attı rüzgar beni.
Tek başına uyanacaksın bundan böyle...
Ne de güzeldi,
Bu şehirde seninle yaşamak...
Alışmıştım..
Ellerim, aradığında buluyordu ellerini...
Gözlerim, bakışlarını...
Yarım kaldım,
Eksildim...
Şimdi kim çeker bu adamın kahrını?
Senden uzakta akşamlarım,
Bitmek bilmeyecek...
Yanındayken akıp giden zaman,
Duracak seni yitirdiğim anda!
Geçmeyecek...
Gidiyorum diye,
Kırılma sakın hayata!
Gülüşlerini eksik etme yüzünden
Ayrılığa aldırma....
Farzet ki yanındayım?
Sevdiğim,
Gözlerini yummadan önce yatağı yarıla!
Ara sıra yokluğuma uğrarım...
Okan SAVCI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder