Dünyada geçirdim çocukluğumu,
İnsanlardan eşya yaparlar,
Kırmızı bir orman iki boyutlu,
Kendi başına yağardı kar.
Gör ki, öldüğümde bilmedim,
Elimde bunca sözcük kaldı,
Nerde geçecek benim erginliğim?
Bu dünya bir daha olmalı.
Bir dünya daha olmalı, burada,
Bir yerde, o kadar yakın ki,
Seslensem duyulacak belki,
Belki başladım onu yaşamaya...
Melih Cevdet ANDAY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder