Mevsim hazan diye ne gamlanırsın
Yazdan üç-beş günü çalarız gönül
Sararmaya durmuş aşk çayırını
Gözümüz yaşıyla sularız gönül
Hayal kur, düş de gör.. söyle dostuna
Müzeler kapalı Mecnun büstüne
Ezgin, bezgin, süzgün.. beden üstüne
Ümit atlarını salarız gönül
Felek titretse de naz heybetiyle
Mutmain dururuz aşk devletiyle
Bize sunulmayan yar şerbetiyle
Hüzüne sevinci bularız gönül
Şu saadet kuşu yüksek uçarsa
Al küheylan neşe öte kaçarsa
Kadim dost yalnızlık kucak açarsa
Doğrudan bağrına dalarız gönül
Girme; yol Allah'a çağırmıyorsa
Münadi Hakk için bağırmıyorsa
Kırktan sonra hâlâ ağarmıyorsa
Saç, sakalı tutup yolarız gönül
Fasıla, dergaha pervasız dolsa
Düzenin dağılsa, sazın kaybolsa
Musallaya konan düşman da olsa
Durur ve namazı kılarız gönül
Dert ne yapsın mütevekkil adama
Hep son umut; yama üstüne yama!
Ölüm vaktindedir, amenna ama
Ayrılıktan fena yılarız gönül.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder