Gördüğüne aldanma, o ben değilim. Ardımda duran
koca bir hayatla yoğruldum. Kaç sevdanın izi durur avuçlarımda, ben
aşkla kendime savruldum.
Bilmeyene uzaktan hoş gelir davulun sesi,
kanma; gülüşüme acılar sakladım. Kaç savaş meydanında cenk ettim, yine
de devrilmedim; ayaktayım.
Gözlerim, yüzümden yaşlıdır. Bakmasını
bilenler görecektir. Duvarlarımı geçebilirsen eğer; emin ol, sunacağım
cennettir.
Görünüşüme aldanma, çapkın dururum. Her gece o maskeyi
çıkarır, yastığıma sarılıp yalnız uyurum.
Dilimden geçenler,
gönlümdekidir. Yalana, dolana saplanamam. Bazen kahkaham sahtedir,
onunla bile gözyaşımı saklayamam.
Parmak izim gibidir sesim, nereye
gitsem bulunurum. Bir şarkı takılıdır dilimde, onu söylerken her şeyi
unuturum.
Notalar tanır beni, türküler bilir. Kederimi de, sevincimi
de ezgilere saklarım. Dikkatle dinlersen duyacaksın, ben hayatı müzik
gibi yaşarım.
Sevda dediğin nedir? Biraz tebessüm, biraz acı!
Geçmişse ömrün baharı; bir hüzün kalır yüzde, bir de kalpte o derin
sancı!
Küçük şeyleri severim, büyükler nasılsa ölür. Kim baki kalır
bu dünyada? Şöyle bir bak etrafına, gün gelir, taş bile çürür.
Ben
yüreğim kadarım, ötesini bilemem. Haşmetli duruşuma kanma, karıncayı
bile incitemem. Vur diye beklemem ama gafil avlanmışsam, intikam peşine
de gidemem.
Yaşadıklarımdan dersler aldım, tüm hazinem budur benim.
Biriktirdiğim sevdalarım, dostluklarım var cebimde; giderken ancak
onları götürebilirim.
Görünüşüme aldanma, o ben değilim iki gözüm!
Ben de yüreğiyle yaşayan kadınlardan biriyim. Aşk uğruna bin parçaya
bölünürüm; yetmezse, yolunda ölürüm!
Candan ÜNAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder