*VAKTİNİ BİLMEZ

Haddini bilmez bir büyüklüktü çocukluğum,

Hesapsız büyüdü ruhum, ondan umarsızım ben,

Ondandır bütün yalnızlığım,

Ve anlamaksızın sevdi insanları gönlüm,

Ve dokunmadan hissetti sıcaklığını aşkın,

Ondandır hadsiz hesapsız bir karanlık oldu yokluğum...

Bu aralar düşünmeden edemiyorum

Vaktinde yaşamak nasıldır diye,

Vaktiyle oynamadığım oyunlar,

Vaktiyle söylemediğim şarkılar,

Vaktiyle ait olamadığım sevdalar,

Ve cevap bulmak imkansızlaşıyor,

Vaktiyle sorulmayan sorulara...

Vaktini bilmez bir küçüklük oldu adım

Bilmem ki gideceğim yol kaç adım?

Ayşe olsaydım daha mı çok yürürdüm,

Yahut Ali olsaydım daha mı az yorulurdum

Arzu olmasaydım belki daha çabuk durulurdum,

Daha az dost yitirirdim bulanıklığımda...

Ne haddimi biliyorum ne vaktimi,

Hesapsız, çıkarsız, umarsız gidiyorum,

Kızmıyorum kendime lakin;

Yazmadan da edemiyorum!

Arzu Tırak

www.celaliboylu1.blogspot.com

PAYLAŞ