Franklin bir çocuğa bir elma vermiş. Çocuk çok sevinmiş.
Bir elma daha vermiş. Çocuk daha çok sevinmiş.
Bir elma daha verince çocuk sevinçten deliye dönmüs.
Ve bir elma daha verince, çocuk dört elmayı elinde zaptedememiş,
sonuncusunu düşürmüs yere... Bu sefer ağlamaya başlamıs çocuk.
Hayat böyledir işte... Hayal etmediğimiz bir saadete eriştikten sonra,
onun bir lokmasını dahi kaybetmek bizi perişan eder.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder