*NE KADAR ÇOK ÖZLEDİM SENİ BABA, BİR BİLSEN...

Ne kadar çok özledim seni baba, bir bilsen...
Öyle çok özledim ki, senin yardımına o kadar çok ihtiyaç duydum ki, oturup seninle dertleşmeyi sohbet etmeyi güzel olanı paylaşmayı o kadar çok özledim ki baba. Ne güzeldi o eski günler. Sen yanımda iken ne kadar güçlüymüşüm baba, sen gittikten sonra kolum kanadım kırıldı, kala kaldım yalnız tek başıma. Hiç bir zaman kabullenemedim yokluğunu. Alışamadım sensiz bir hayata bazı anlar oldu seninle konuşuyor gibi oturup konuştum kendi kendime. Sen karşımdaymışsın gibi konuştum dertleştim sensiz tek başıma.
Sana ilk defa “seni seviyorum” dediğim anı düşünüyorum da baba. Ne kadar mutlu olmuştum seni sevdiğimi söylemekle. Geç kalmadığım için ne kadar çok sevinmiştim. Zor günlerimde sana öyle çok ihtiyacım oldu ki, o kadar çok istedimdi yanımda olmanı. Zor günlerimi her zaman sen yanımdaymışsın gibi tek başıma yendim. Sana olan hasretliğimi tek başıma yaşadım. Fotoğraflarına bakarak, sana ait olan bir kat kıyafetini koklayarak sana olan özlemimi dindirmeye çalıştım baba. Kimse görmeden gizlice yaşadım bütün bunları. Herkese çok güçlü göründüm, kimse bilsin istemedim içimdeki acıyı. Başaramadım baba tek başıma başaramadım. Bir sana olan özlemimi hasretimi, birde anne olmak isteyip de olamadığım zamanı tek başıma başaramadım. Öyle bir çıkmazın içindeydim ki artik ne yapacağımı nasıl davranacağımı düşünemiyordum mantığım durmuştu sanki. Hayır demesini nasıl öğrendiysem baba bu acıları da taşıyabilmesini öğrendim.
Senin kızın olduğum için çok gururluyum mutluyum. Senin bana söylediğin sözler geliyor aklıma baba. Hiç unutamadığım kulağımda küpe olan sözler ne olursan ol kızım kim olursan ol önce insan gibi insan ol. Hiçbir şeye hırs yapma doğru söyle canimi iste canimi veririm yeter ki dürüst ol, yalan konuşma, insanları aşağılama, geldiğin yeri unutma derdin ya baba iste bunları hiç unutmadım unutmamda. İyi ki benim babam oldun. Bir daha dünyaya gelecek olsam yine senin kızın olmak isterim. Seni her zaman kendime örnek aldım her zaman senin gibi olmak istedim. Ne kadar başarılı oldum bilemiyorum. Sen bana doğruyu güzeli öğrettin baba. Seni o kadar çok sevdim ki baba kalbimi yerinden sokup verebilecek kadar çok sevdim.
Biliyor musun baba oğlum da bana çok benziyor o da babasını çok seviyor. Oğlumun doğduğu günü hatırlıyorum da ne kadar çok ağlamıştım. Sevinç ve hasret gözyaşlarım birbirine karışmıştı. Hastaneye akın etmişti sevdiklerim, akrabalarım, arkadaşlarım, dostlarım herkes gelmişti. Biliyor musun baba dedem dahi tekerlekli sandalyesinde beni ziyaret gelmişti. On sekiz senedir görmediği torununun çocuğunu görmeye gelmişti. Bir tek sen gelmemiştin baba, o kadar çok istemiştim ki o kapıdan bir kez de senin içeri girmeni. Ne kadar çok istedim baba benim yanımda olmanı oğlumu görmeni, torumun diye sahip çıkmanı, güzel olan her şeyi seninle paylaşmayı o kadar çok istedim ki baba. Olmadı iste, bütün bu isteklerim hayallerim olmadı.
Seni çok ama çok sevdim baba, öyle çok sevdim ki senin kızın olduğum için gururluyum. Seninle her şeyi doyasıya yaşadım çocukluğumu, gençliğimi hiç bir şeyi gözümde bırakmadın. Elinden geldiğince yapmaya çalıştın yaptın da baba. Senin çocukken yaşamadığını çocuklarına yaşattın. Gençliğinde görmediğini çocuklarına gösterdin. Daha ne isteyebilirdik ki senden baba? Senin beni yetiştirdiğin gibi ben de oğlumu yetiştirmek istiyorum baba. Duygularımı hislerimi kâğıda dökemiyorum içimde yaşıyorum.
Seni çok seviyorum canım babam.

Sümeyla ESKİTARK-HOLLANDA